ای بی نشانه ای که خدا را نشانه ای

ای بی نشانه‏ ای که خدا را نشانه‏ ای

هر سو نشان توست، ولی بی نشانه ‏ای

ای روح پر فتوح کمال و بلوغ و رشد

چون خون عشق در رگ هستی روانه‏ ای

با یاد روی خوب تو می‏ خندد آفتاب

بر خاک خسته رویش گل را بهانه ‏ای

ای ناتمام قصه شیرین زندگی

تفسیر سرخ زندگی جاودانه‏ ای

تصویر شاعرانه در خود گریستن

راز بلند سوختن عارفانه‏ ای

هیهات، خاک پای تو و بوسه ‏های ما؟!

تو آفتاب عشق بلند، آستانه‏ ای

در باور زمانه نگنجد خیال تو

آری حقیقتی بحقیقت فسانه‏ ای

زهرای پاک ای غم زیبای دلنشین

تو خواندنی‏ ترین غزل عاشقانه ‏ای