حقوق بشر(2)

اعتقاد به طبیعی بودن خصلت آزادی حقیقتی دیگررا معلوم میکند وآن اینکه آزادیخواهی تعبیری توام با مسامحه است واگر وازه جبر را مقابل آزادی معنا کنیم جبر ستیزی تعبیری شایسته تر و دقیق تر است این بیان براین واقعیت تاکید دارد که آزادی نه گرفتنی است نه دادنی و اطلاق آزادی به وضعیتی که پس از رفع موانع آزادی ایجاد می شود استعمال لفظ در معنای مجازی است .رفع موانع آزادی در واقع وضعیتی را ایجاد می کند که در آن وضعیت نمود و تظاهر آزادی با خشونت و عقاب مواجه نمیشود .

در مطالعه حدود آزادی در اجتماع نخستین حقیقتی که بچشم می آید این است که اولین دغدغه هر فرد در جامعه مصون ماندن حیات.آرامش.آزادی و حقوق طبیعی و اجتماعی او از تجاوز و آسیب است این خواسته به این معناست که هر فرد متقاضی محدود شدن آزادی دیگران در تجاوز به حیات.آرامش و آزادی خود است وهمه کسانیکه علاقمند ند در جامعه ایمن زندگی کنند ناچارو البته با طیب خاطر محدودیت آزادی آحاد افراد جامعه را در تجاوز و اضرار به دیگران بعنوان یک ضرورت اجتماعی میپذیرند.

در نگرشی مذهبی به مفهوم حکومت باید بختاطر داشت که حاکمیت دولت بعنوان یک نهاد سیاسی - اجتماعی با حکومت خداوند بر جهان کاملا متفاوت است .نباید فراموش کرد که خداوند در عین حال که بر همه پدیده های جهان بعنوان خالق هستی حکومت دارد نظری بر کنترل سیاسی مردم ندارد که اگر غیر از این بود اخراج حضرت آدم از قلمرو بهشت نقض غرض مینمود.وظیفه اصلی و ذاتی پیامبران به عنوان حاملان وحی هدایت است نه فرمانروایی و فرمانروایی و حکومت سیاسی پیامبران امری عارضی است.

حتی اگر حاکمیت سیاسی را نیز متعلق به خداوند رحمان بشناسیم هم اوست که انسان را بر سرنوشت خویش حاکم گردانید .این ترفند که حاکم منصوب خداست مغالطه است چرا که حامکم تنها سندی که می تواند بر مشروعیت حکومت خود ارایه نماید رای ملت است و هیچ حاکمی قادر نیست حکم انتصاب خودرا از جانب خداوند بر مردم نشان دهدمنتها کسی که به درجه ای از قابلیت های فردی دست یابد که مردم اورا برگزینند در نگرشی مذهبی نظر کرده خداست.

از آنچه که تاکنون گفته شد به خوبی بر می|آید که از آغاز آفرینش تاکنون بیش از هر آرمانی برای آزادی خون ریخته شده و بیش از هر آرمانی آزادی سرکوب شده است .برای همین آدمی بارها وبارها کوشیده تا به آیینی برای پاسداری از آزادی وحقوق فردی وجمعی همه ی انسانهای روی زمین و نه صرفا یک گروه یا یک کیش دست یابد اولین سند مکتوبی که تلاشی برای دستیابی به آزادی و نخستین اعلامیه ی جهانی حقوق بشر در تاریخ دانسته شده است به سال 538 پیش از میلاد و زمان فتح بابل به دست کوروش باز میگردد و ادامه ی این تلاش در سال 1948 میلادی در سازمان ملل منجر به صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر شد که تمامی اعضای سازمان ملل متحد را موظف میکرد تا این اعلامیه را در سرزمین خود منتشر و اجرا و حتی تدریس نمایند به نوعی شاید بتوان گفت بر هر انسانی وظیفه است تا دست کم از مفاد این اعلامیه آگاه باشد .آگاهی ریشه ی حرکت است و حرکت ریشه ی تکامل وتکامل تنها راه رسیدن به آرمانهای بشری.  ادامه دارد.............