من وتو....

من وتو یکی دهان ایم

که به همه آوازش

به زیباتر سرودی خواناست.

من وتو یکی دیده گان  ایم

 که دنیا را هر دم

                           در منظر خویش

                                                              تازه تر می سازد.

نفرتی

 از هرآنچه بازمان دارد

ازهرآنچه محصورمان کند

ازهرآنچه واداردمان

                             که به دنبال بنگریم

دستی

که خطی گستاخ به باطل میکشد

من وتو یکی شوریم

از هر شعله ای برتر

که هیچ گاه شکست را برما چیره گی نیست

چرا که از عشق

رویینه تن ایم.

و پرستویی که در سر پناه ماآشیان کرده است

باآمد شدنی شتابناک

خانه را

از خدایی گم شده

                             لب ریز میکند.

                                                                                           احمد شاملو(دی 1341)