آدم بعد از رفتنِ بعضی ها تمام می شود ..

۹۵/۰۸/۰۷ - 19:00

گفتنی ها کم نیست، من و تو کم گفتیم
مثلِ هذیانِ دمِ مرگ، از آغاز چنین در هم و بر هم گفتیم
دیدنی ها کم نیست، من و تو کم دیدیم
بی سبب از پاییز، جایِ میلادِ اقاقی ها را پرسیدیم
چیدنی ها کم نیست، من و تو کم چیدیم
وقتِ گل دادنِ عشق، رویِ دار قالی
بی سبب حتی پرتابِ گلِ سرخی را ترسیدیم
خواندنی ها کم نیست، من و تو کم خواندیم
من و تو ساده ترین شعرِ سرودن را در معبر باد، با دهانی بسته واماندیم
من و تو کم بودیم
من وتو اما در میدان ها، اینک اندازه ی ما می روییم
ما به اندازه ی ما، می بینیم
ما به اندازه ی ما، می چینیم
ما به اندازه ی ما، می روییم...

۹۵/۰۸/۰۷ - 20:15

دلش سبکتر شد ، باز کرد پنجره را

فضای ثانیههایش پر از شقایق شد

چقدر عاشق بود آن کسی که در او بود !

چقدر شرقی پابسته علایق شد !

تمام آن شب باران ، تمام امشب برف

غزل سپید شد ، ابیات آیه دق شد

«کسی که روزی ...» دور از تو مُرد . نقطه . تمام .

کسی که روزی دور از تو غرق هق هق شد