ناله شبانه و داغ دل یک دانشجو بعد از امتحان ترم...

الهی! با خاطری خسته، دل به جود و کرم تو بسته...دست از پاچه خواری اساتید شسته و در انتظار نمرات نشسته ام.

گر پاس شوند کریمی، پاس نشوند حکیمی. 

نیفتم شاکرم، بیفتم صابرم که چاره ای ندارم جز اینکه بر همین درگاه بمانم و بخوانم و بخوانم. 

الهی شهریه ها بالاست که می دانی و جیب ما خالی است که می بینی. 

نه پای گریز از امتحان دارم و نه زبان ستیز با استاد... 

اصلا الهی دانشجویی را چه شاید و از او چه باید؟

دستم بگیر که تو خدایی و درمانی و مرا همچو استاد نمی رانی...