درباره من

بالاخره رسیدیم به یه تیم حسابی. مردیم از بس با قطر، لبنان، جمهوری دموکراتیک بلفی و لیلیپی، مجمع الجزایر لانگرهانس و ... بازی کردیم.

سی و هفت سال گذشته از مسابقه قبلی. معلوم نیس چند دهه باید بگذره تا بازی سوم با آرژانتین. برای کسایی که یه عمر منتظر چنین شبی بودن، آسون نیست درک مرثیه سرایی، خوشمزگی و این حجم شگفت انگیز خود کم بینی.

اگه لینکی دیدید از مطالب امید دهنده و روحیه بخش برای این بازی، معرفی کنید.

باید لذت برد از چنین مسابقه ای. نه فوتبال و نه بازی با آرژانتین به هیچ وجه "شب زجرآور" نیست. مقایسه کنین با کیفیت بقیه شب ها.

کاش به جای شبای تموم نشدنی سوریه ای، روسیه ای، شبای داعشی، شبای جیش العدلی، شبای هسته ای، شبای پنج به علاوه ای، این بازی به جای 90 دقیقه 90 شبانه روز بود و جاش هیچ خبر و ماجرای دیگه ای وجود نداشت. اوقاتمون آرژانتینی می شد، راه راه. متمایل به ملایم.

آلبی سلسته عزیز معمولاً توی تورنمنت های بزرگ یه سوتی میده. به نفعشونه یارانه گاف 2014 رو توی همین بازی دوم بپردازن و با دعای خیر ما که هم قانعیم و هم قدردان، به سلامت برن تا فتح جام بیستم

::مهدی رستم پور  

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۳/۳۰ ساعت 21:44

کاربران آنلاین (1)

تنبل .خان