درباره من

سیمین بانو بهبهانی شاعر 87 ساله کشورمان صبح امروز دار فانی را وداع گفت. فارغ از زاویه شدید در نوع نگرش سیاسی و تفکری، بیت به بیت و غزل به غزل سرشار از طبع لطیف و هنرمندانه است.
وه که چه خاطره هایی با شعرهایش داریم؛ از "هوای گریه" بگیر تا "چرا رفتی"، از "همیشه در خیـال من ز شـعله گرمتر تویی،چه گرم دوست دارمت" تا "دوست میدارم"و ...و فقط می شود از زبان خودش گفت:
"هــر طــرف، آیــاتــی از خــوشحــالــی ست!
زیــن میــان جــای تــو،
تنهــا،
خــالــی ســت"

شاعر هیچ گاه نمی میرد، به خاطر میراثی که به جا گذاشته؛ یادت در شریان های وجودمان چون خون جاری ست بانوی شعر و ادب

بود عمری به دلم با تو که تنها بِنِشینم
کامم اکنون که برآمد بنشین تا بنشینم

پاک و رسوا همه را عشق به یک شعله بسوزد
تو که پاکی بِنِشین تا منِ رســـــــــــــوا بنشینم

بی ادب نیستم اما پی یک عمر صبوری
با تو امشب نتوانم که شکیبا بنشـــینم

شمع را شاهد احوال من و خویش مگردان
خلوتی خواسته ام با تو که تنها بنشــیــنم

من و دامان دگر از پی دامان تو؟ حاشا!
نه گیاهم که به هر دامن صحرا بنشینم

آن غبارم که گرَم از سر دامن نفشـــــانی
برنخیزم همه ی عمر و همین جا بنشینم

ساغرم، دورزنان پیش لبت آمدم امشب
دستگیری کن و مگذار که از پا بنشـــینم  

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۵/۲۸ ساعت 16:08

کاربران آنلاین (2)