درباره من

گاهی یه حرفایی هست بین دو نفر که هیشکی نمی تونه بفهمه، هیشکی نمی تونه حلاجی کنه، هیشکی نمی تونه تجزیه ش کنه تحلیلش کنه،
یه حرفایی که هیچ وقت زیر رادیکال نمیره اگه هم بره انقدر گنگ میاد بیرون که هیچ ریاضی دانی نمی تونه واسه کسی توضیحش بده، هیچ شاعری نمی تونه وصفش کنه؛
حالِ منُ و احساس من هم از همین جنسِ آقا، ساده، بی تکلف، صمیمی و از ته دل، با سر راهی ترین کلمات و عبارات، به حُرمت حَرمت که شماره اش سالهاست اولین شماره کنتاکت گوشی ام است؛
«مخلصتم» و می دانم که می دانی صداقتم را در بیان احساسم به شما، ای حضرت عــــشــــق

بهر حاجات اگر دست دعا برخیزد
دلبری هست به هر حال به پا برخیزد

لطف آقای خراسان ز همه بیشتر است
هر زمان از دلِ پُر درد صدا برخیزد

آه در سینه ی عشاق به هم مرتبطند
وقت نقاره زدن ناله ی ما برخیزد

جرأتش نیست کسی حرف جهنم بزند
گر پیِ کار ِ گنهکار ز جا برخیزد

زائر آن است که در کوی تو اُتراق کند
آنکه در عرش نشسته ست چرا برخیزد؟

تا به دستِ کرم تو به نوایی نرسد
از سر ِ راه محال است گدا برخیزد

بر سر خاکم اگر آهوی تو گریه کند
از تمام جگرم بانگ رضا برخیزد

حرمت زودتر از کعبه مرا حاجی کرد
حج ما آخر ذی القعده به پا برخیزد
::علی اکبر لطیفیان

23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوصه آقا علی ابن موسی الرضا علیه السلام

پ.ن: 3 سال شد، نکند دوری و دوستی آقا؟؛  

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۶/۲۸ ساعت 11:44

کاربران آنلاین (0)