درباره من

توی لحظه بریفینگ نشست مطبوعاتی، فکر می کردم چه خوب که توی همه این روزها، یکی را داشتیم که یک تنه امید ما را زنده نگه داشت. مثل عابدزاده در فشار ملبورن، مثل استیلی در دقیقه جادویی لیون و البته مثل کی روش در لحظه حرکت مشت، به سمت نتانیاهو و همتاهای ایرانی .
توی خیابان های مجازی همه پلاکارد ظریف در دست گرفته اند و هشتگ هایشان را به اسم او می کنند اما لابد مثل همه بردهای قبلی، همه آن روزهای جشن خیابانی، جز خداداد و گوچی و مهدوی کیا ؛ کلی هم زیرتوپ زدن و وقت کشی و نامردی چاشنی کار بوده ؛ با این تفاوت که ایران نه با یک نتیجه حداقلی که با یک برد بزرگ از زمین بیرون آمده است .
احتمالا تا امشب، فرصت لبخند و غرور است و بعد، نوبت هم تیمی هاست که دفاع از دست آوردی بپردازند که واکنش به آن قابل پیش بینی خواهد بود. آنچه که امشب پیروزی مردم ایران خواننده شده، شکست أقلیتی هم هست، جماعت عملگرایی که هرگز عقب نمی نشینند.
::پژمان راهبر  

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۱/۱۶ ساعت 01:12

کاربران آنلاین (0)