تنهایی

مرا دیگر نمی خواهی

من از چشم تو فهمیدم

خجالت می کشی شاید

تو از افشای این رازت

 ولی من یکه تاز بی کسی هایم

و می دانم که این طوفان خاموشی برای چیست!

پس این پرده پنهان پناهگاهی برایم نیست

چرا پس این همه جنگ و جدل بهر چه این غوغا؟

شب و ابر و زفاف باد و باران و گناه عصمت و کوچ پرستو

کاش .... اما حیف....

و فهمیدم که حق داری مرا واپس زنی جانم

                                                    که من زائدتر از آنم

                                                                          که در کنج دلت مانم...