نقاشی

من نقاشی میکشم.

نقاشی دختری زیبا با موهایی بلند و مشکی.

با چشمانی همچون کودکی معصوم و مانند اسمان ابی.

دختر روی تاب نشسته و دارد از هوا لذت میبرد.اسمانش ابی و بدون غبار است.

پروانه ها به دور سرش میچرخند.

مردم غرق تماشای این دختر هستند و گویی میخواهند لحظه ای با او باشند.

دختر شادتر از همیشه است و خدا از بالای ابرها دارد تماشایش میکند.

تمام هواسش به اوست.

انجا پرنده ای لانه کرده است و دارد از زندگی لذت میبرد.

دختر زیر لب چیزی زمزمه میکند.مثل اینکه میگوید"زندگی دوستت دارم."

نقاشی من تمام شد.هدفم این بود از واقعیت ها دور شوم و پربکشم به سوی دنیای خیالی.

میخواستم همه چیز را بر عکس بکشم تا ببینم دنیا چه مدلیش زیباست.

مدل نقاشی

یا

مدل زندگی من؟