در كشور ما فقر وجود ندارد

مثل باران سحر، نرم و رها می خندید
اشک از چشم نمی لغزید، تا می خندید
فرح و شادی خود را ز کسی باز نداشت
مثل الطاف فراگیر خدا می خندید
با سبکبالی مرغان بهشتی، در اوج
به گرانباری دنیایی ما می خندید
در غم کودکی گم شده ی ما، گریان
به بزرگان ریاکار شما می خندید
کیمیایی ز کرامات توکل، در دست
از طمع ورزی مردم به طلا می خندید
غم و شادی، بر عارف، چه تفاوت دارد؟سینه، آماج جگر چاک بلا می خندید!
گریه می کرد و نگفتند چرا می گریی
حال، خلقی همه حیران، که چرا می خندید