شب التهاب

با خنده ای دوباره دلم را مجاب کرد

 دامن گرفت و زمزمه ها را جواب کرد

رازی نشست بر لب این کوچه ها که کیست؟

هر شب سکوت پنجره ها را خراب کرد!

از سایه ها گذشتم و چشمم به احتیاط

تعبیر کوچه های شب التهاب کرد