شعری زیبا از استاد شهریار

دیدمت وه چه تماشایی و زیبا شده ای !                  ماه من آفت دل فتنه ی جانها شده ای

پشت ها گشته دو تا در غمت ای سرو روان             تا تو در گلشن خوبی گل یکتا شده ای

خوبی و دلبری و حسن وحسابی دارد                    بی حساب از چه سبب این همه زیبا شده ای

حیف وصد حیف که با این همه زیبایی و لطف            عشق بگذاشته اندر پی سودا شده ای

شب مهتاب وفلک خواب وطبیعت بیدار                    باز آشوبگر خاطر شیدا شده ای

بین امواج مهت رقص کنان می بینم                        لطف را بین که به شیرینی رویا شده ای

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه غم...                نازنینا تو چرا بی خبر از ما شده ای ...