امامی که از 57 سال عمر پربرکتش فقط چهل روزش را فقط باید بدانیم

چه غربت بزرگی هست که ما همیشه داغ دار امامی باشیم که فقط چهل روز از اخرین روزهای پریرکت عمرش را برای ما طلایی کرداند...

امامی که از بدو کودکی تا گودال قتلگاه همه پر از شعور  ومردانگی واگاهیست.تا به حال فکر کردایم که چرا جلوهای امر به معروف ونهی از منکر و شجاعت او مردانگی او در دوران قبل کربلا برای ما گمنام مانده است..

امامی که در دامان پاک رسول الله بزرگ شده است ..ودر دو

دروه سخت امامت قبل خود فقط رهرو امامان خود بوده است .و فقط در زمان انها فقط یک رهرو قوی در کنار انها بوده است. ولحظه ای در کنار انها سجاده اش را جلو تر از انها پهن نکرده است..

امامی که در هفت سالگی امر به معروف را از اموزش وضو برای کهن سالان زمان خود شروع کرده است ..امامی که در غربت کوچه طفلی فهیم بوده است .امامی که غیر دستور پدرش که امام او بود حرکتی ناشایست نکرده است .امامی که در تشیع پیکر برادرش سکوت را مصلحت خود کرده چون امامش انچنان خواسته بود....

وحال در زمان ما چه غربت بزرگیست که از ان بزرگ مرد فقط روز مرگش را برای ما طلایی کرداند وتمام خط مشی 56 سال اندی از عمرش را گمنام برای ما گذاشته اند