وقتی که ...

وقتی که ... 

وقتی که قلب‌هایمان‌ کوچک‌تر از غصه‌هایمان‌ میشود، وقتی نمیتوانیم‌ اشک هایمان ‌را پشت‌ پلک‌هایمان‌ مخفی کنیم‌ و بغض هایمان ‌پشت‌ سر هم‌ میشکند ...  وقتی احساس‌ میکنیم بدبختیها بیشتر از سهم‌مان‌ است و رنج‌ها بیشتر از صبرمان ...  وقتی امیدها ته‌ میکشد و انتظارها به‌ سر نمیرسد ...  وقتی طاقتمان تمام‌ میشود و تحمل مان‌ هیچ ...  آن‌ وقت‌ است‌ که‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم و مطمئنیم‌ که‌ تو فقط‌ تویی که‌ کمکمان‌ میکنی ...  آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را صدا میکنیم و تو را میخوانیم ...  آن‌ وقت‌ است‌ که‌ تو را آه‌ میکشیم تو را گریه ‌میکنیم ... و تو را نفس میکشیم ...  وقتی تو جواب ‌میدهی، دانه ‌دانه‌ اشکهایمان ‌را پاک‌ میکنی ... و یکی یکی غصه‌ها را از دلمان ‌برمیداری ...  گره‌ تک‌تک‌ بغض‌هایمان‌ را باز میکنی و دل شکسته‌مان‌ را بند میزنی ...  سنگینی ها را برمیداری و جایش‌ سبکی میگذاری و راحتی ...  بیشتر از تلاشمان‌ خوشبختی میدهی و بیشتر از حجم لب‌هایمان، لبخند ...  خواب‌هایمان‌ را تعبیر میکنی، و دعاهایمان‌ را مستجاب ...  آرزوهایمان‌ را برآورده می کنی ؛ قهرها را آشتی میدهی  و سخت‌ها را آسان تلخ‌ها را شیرین میکنی  و دردها را درمان  ناامیدی ها، همه امید میشوند و سیاهی‌ها سفید سفید...