منو باش

منو باش که یادگاری رو چه دیواری نوشتم

طعم لحظه های خوبو ، تو چه خوابی جا گذاشتم

منو باش که این حوالی ، دلمو به کی سپردم

داد می زد دوسم نداره ، اما من براش می مردم

چه خیال خامی کردم ، دلمو دادم به دستش

اونم از بخت بد من ، بی هوا زد و شکستش

نمی فهمید همه دنیام ، تو حصار خنده هاشه

واسه لحظه های عمرم ، دوست دارم همیشه باشه

هر چی احساس قشنگ بود همه رو زدم به نامش

سند قلبمو دادم ، تا یقین کنه می خوامش

هی براش ترانه گفتم  اما انگار که نه انگار

با یه لبخند دروغی منو می گذاشت سر کار...