در باب تعریف و تمجید !

چو نکه آن خلاق شکرو حمد جوست                         آدمی را مدح جو یی نیز خوست !!

خب کافیست جستارگونه کتب ادیان و مذاهب عا لم رابنگرید تا دربطن و متن کلمات و ارشادات آنها

دریابید چقدر آدمیزاد را تشو یق و تحریض به حمد و ستایش آفریدگار ودادار عالم و آدم کرده است !

آغازقرآن با حمد است و آیات زیادی درباب تعظیم پروردگارنازل شده است.

حقیقت اینست که این مو جود دو پااگرخودرا چون "فرعون" خدا نپندارد.لااقل درشمایل شبه خدا

عرض اندام میکند! بماند که اهالی نقل و عقل بدین آیت اشارت میکنند :

یسّلونک عن الروح.قل الروح من امرربٌی. و مااو تیتم من العلم الا قلیلا .

(ازتو (پیامبر) از روح می پرسند. بگو روح امری ازجانب پروردگار من است.

و مااز علم  جز اندکی به شما نبخشیده ایم !)

قرب و منزلت از این برتر؟ خالق .روح آسمانی اش را به کالبد خاکی و زمینی ما دمانده ! عجبا !

وانسان معلق. مانده میان لاهوت و هپروت! اسیر پند ها و سرزنشها و انذارها.می ماند با انبوه

پارادوکس ها!

اما بعد:گاهی سرک می کشم به روزنامه ها و سایت ها و...و تعلق خاطرم بیشتر به حوزه ی

ادبیات و فلسفه و...است.کافیست ستونی درباره معرفی و نقد کتابی باشد. مصادف است با :

قربان و صدقه رفتن. قطار القاب و عناو ین بی حد و حصر!مشحون از نان قرض داد ن تا در زمان

مقتضی طلب نان داده را کند!در یک کلام جز به به و مرحبا کلمات دیگری را بر نمی تابیم .که

اگر دریابیم آشفته و پریشان می شویم و متهم میکنیم ناقد را به نادانی و بی سوادی و...

تو صیه مولانا را باش :

هرکه رامردم سجودی میکنند          زهرها درجان او می افکنند

لفظ هاونام هاچون دام هاست         لفظ شیرین.ریگ آب عمرماست!

این قصه سردراز دارد و البته ممتد و کشدار خواهد بود.حکایتی عینی و تاریخی پایان این پست را

رقم میزند:(دراوج جنگ جهانی دوم درانگلستان "چرچیل" به قدرت می رسد.علیرغم مدیریت زیرکانه.

مخالفان بی شماری داشت.روزی مشاورانش بیمناک بدو از افزایش مخالفان خبر میدهند و پیشنهاد

سرکوب را به چرچیل میدهند.او ازمشاوران می پرسد کشورهای دیگر بامخالفان چه میکنند؟

هرکدام به روشهای متفاوتی از سرکوب وزندان و...اشاره میکنند! چرچیل پاسخ میدهد:

به مخالفانم تریبون بدهید کمکشان کنید تا صدایشان شنیده شود و...او حیرت را در چهره انهادریافت.

گفت:"آقایان! بادبادک تا باد مخالف نداشته باشه بالا نمیره !")

صایب تبریزی نکته سنج چه نیک می سراید:

از هواداران بدین روز سیاه افتاده ام          درترقی بود کارم تاحسودی داشتم !