قرآن...من شرمنده تو ام......

 

                      قرآن...من شرمنده تو ام......

 

 

          

 

  

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در

 کوچه مان آوازت بلند میشود ،همه از هم میپرسند ” چه کس مرده است؟

 ” چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا تو را برای مردگان ما نازل کرده

 است .

 

 

قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه

 نشین مبدل کرده ام . یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،‌یکی

 ذوق می کند که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق می کند که تو رابا طلا نوشته

 ،‌یکی به خود می بالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و …

  آیا واقعا خدا تو را فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟

 

                

 

 

 

 

قرآن! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و تو را می

 شنوند ،‌آنچنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های

 روزمره می نشینند .. اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین

 فریاد میزنند ” احسنت …! ” گویی مسابقه نفس است …

 

 

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با

 شماره صفحه ، خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد

 گیری؟ ای کاش آنان که تو را حفظ کرده اند ،‌حفظ کنی ، تا این چنین تو را

 اسباب مسابقات هوش نکنند .

 

 خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو . .آنانکه وقتی تو را

 می خوانند چنان حظ می کنند ،‌گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل

 شده است. آنچه ما باقرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به

 صلیب جهالت کشیده ایم ....