تاب نـــمی آوری...

ازقوی بودن خسته ام!

دلم یک شانه می خواهد

تکیه دهم به آن

بی خیال همه دنیا

ودلتنگی هایم را ببارم...

مرا به دیگری وا مدار... روزی میبیــــمان تاب نــمی آوری...

پشیمان می شوی

از رها کردنم!

همچون کودکی

که در شلوغی بازار

دست مادرش را...

تنهایی،شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام

گاهی لباس برگ می پوشدگاهی لباس برف

اما همیشه هست!