بمان مادر...

تلنگر می*زند بر شیشه*ها سرپنجه باران
نسیم سرد می*خندد به غوغای خیابانها
دهان کوچه پر خون می*شود از مشت خمپاره
فشار درد می*دوزد لبانش را به دندانها
زمین گرم است از باران خون امروز
زمین از اشک خون*آلوده خورشید سیراب است

ببین آن گوش از بُن کنده را در موج خون مادر
که همچون لاله از لالای نرم جوی در خواب است
بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر
در ماتم*سرای خویش را بر هیچکس مگشا
که مهمانی بغیر از مرگ را بر در نخواهی دید

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر

زمین گرم است از باران بی*پایان خون امروز
ولی دلهای خونین جامگان در سینه*ها سرد است
مبند امروز چشم منتظر بر حلقه این در
که قلب آهنین حلقه هم آکنده از درد است

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر

نگاه خیره را از سنگفرش کوچه*ها بردار
که اکنون برق خون می*تابد از آیینه خورشید
دوچشم منتظر را تا به کی بر آستان خانه می*دوزی
تو دیگر سایه فرزند را بر در نخواهی دید
نخـواهی دید، نخـواهی دید

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر

ببین آن مغز خون*آلوده را آن پاره دل را
که در زیر قدمها می*تپد بی هیچ فریادی
سکوتی تلخ در رگهای سردش زهر می*ریزد
بدو با طعنه می*گوید که بعد از مرگ آزادی
زمین می*جوشد از خون زیر این خورشید عالم سوز
بمان مادر بمان در خانه خاموش خود امروز

زمین گرم است از باران بی*پایان خون امروز
ولی دلهای خونین جامگان در سینه*ها سرد است
مبند امروز چشم منتظر بر حلقه این در
که قلب آهنین حلقه هم آکنده از درد است

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر

نگاه خیره را از سنگفرش کوچه*ها بردار
که اکنون برق خون می*تابد از آیینه خورشید
دوچشم منتظر را تا به کی بر آستان خانه می*دوزی
تو دیگر سایه فرزند را بر در نخواهی دید
نخـواهی دید، نخـواهی دید

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر
که باران بلا می*باردت از آسمان بر سر

بمان مادر بمان در خانه خاموش خود مادر