حیدر بابا ... قووالاییب قورد آغزیندان قاپیبسان

    *

       حیدر بابا دونیا یالان دونیادی    .......... حیدربابا چه پوچ و دروغ است این جهان    

             سلیماندان نوحدان قالان دونیادی              این مرده ریگ نوح و سلیمان و دیگران  

            اوغول دوغان  درده سالان دونیادی           فرزندزاده میدهدش درد بی کران  

            هر کیمسه یه  هر نه وئریب  آلیبدی          بر هرکه هرچه داده ازو واستانده است    

            افلاطوندان بیر قورو آد قالیبدی               جز شهرتی تهی  ز افلاطون چه مانده است  

       حیدربابا  یار یولداشلار دوندولر  .......... از جور و بی وفایی یاران  فغان و آه    

            بیر بیر منی چولده قویوب  چوندولر           فریاد ازاین گروه رفیقان نیمه راه    

            چشمه لریم چیراغلاریم سوندولر               مردند شمعهای من اندر شب سیاه

              یامان یِئرده گون دوندو  آخشام اولدو          خورشید شد نهان و جهان تیره فام شد

             دنیا منه خرابه ی شام اولدو..                  دنیا مرا خرابه جانکاه شام  شد    

*

..    حیدر بابا گلدیم سنی یوخلایام    ...........   حیدر بابا به شوق سلامی  زیارتی    

            بیر ده یاتام قوجاغیندا یوخلایام                باز آمدم که با تو کنم خواب راحتی  

           عمری قووام  بلکه بوردا حاقلایام              گیرم مگر ز توسن این عمر سبقتی  

              اوشاقلیغا دئیه م  بیزه گلسین بیر              شاید که عهد کودکی آید سراغ ما  

           آیدین گونلر  آغلار اوزه گولسون بیر           خنده چو گل به روی پر از اشک داغ ما  

     حیدر بابا چکدین منی گتیردین   ...........   حیدر بابا کشیدی ام  آخر به سوی خویش  

            یوردوموزا یووامیزا یئتیردین                   برگشت آب رفته دوباره به جوی خویش    

            یوسفیوی اوشاق ایکین ایتیردین                گم کردی ارچه یوسف خودرابه کوی خویش  

             قوجا یعقوب! ایتمیشسم ده تا پیبسیان          یعقوب پیرهن من ! تو بدان همت سترگ  

               قووالاییب قورد آغزیندان قاپیبسان             دریافتی مرا و رهاندی ز کام گرگ