درباره من

وقتی تونیستی همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خوانم...
عمریست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می کنم برای روز مبادا...
اما در صفحه های تقویم روزی به نام مبادا نیست...
آن روز هر چه باشد روزی شبیه امروز... روزی شبیه فردا... روزی درست مثل همین روز ماست...
اما کسی چه می داند شاید فردا روز مبادا باشد... هر روز بی تو روز مباداست...
دیوارهای کوتاه از پشت هفت دیوار... دیوار من... دیوار تو...
آه ... که چقدر فاصله ها زیادند...
ای گل زیبا...
به روی ندیده ات قسم چشمان عاشقم در پی واژه ای می گردند تا نامت را صدا کنند....
اما چه کند واژه ها و چه بی معناست هر واژه ای در برابر معنای وجودت...
از مهربانی «م» می چینم...
از هدایت «ه» را...
از دادگری «د» را...
و از یوسف گمگشته «ی» را...
و گاهی که دلم به اندازه تمام غروب ها می گیرد...
و من از تراکم سیاه ابرها می ترسم...
و هیچ کس مهربانتر از تو نیست صدا می زنم...
کجاست آن یوسف گمگشته مهربانی که چراغ هدایت به دست در زمین دادگری کند؟
کجاست مهدی...؟
مرا دریاب...
در انتظارت هستم و خواهم بود... بیا...
بیا...



 

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۱/۲۱ ساعت 22:34

کاربران آنلاین (1)

PARYAARANG