یک نفـــــر هست کــــه گــُم کرده دلـــش را اینجـــــا به خودش پس بده بی زحمت اگر دست شمـــاست...

در غربت مرگ بیم تنهایی نیستیــــارانِ عزیز، آن طـــرف بیــشترند...

در این خاک در این خاک در این مزرعه پاک به جز مهر به جز عشق دگر تخم نکاریم...

بـه آمــوختن چون فــروتن شـــوی سخن هــای دانندگــان بشنوی مگوی آن سخن، کاندر آن سود نیست ...

...

...