صداش

یه حسی که نمیشناختم یه عشق پاک ولی ممنوع

دوتا دریا دل عاشق با یه قایق دوتا پارو

به دور از چشم یه دنیا تا قلبامون سفر کردیم

تا مرزی که دیگه هرگز نمیتونیم برگردیم

نمیتونیم برگردیم

نمیگفت و نپرسیدم که این قایق کجا میره

آخه هر دو میدونستیم که این احساس ِ میمیره

میدونستیم به قلبامون جوابامونو پس دادیم

ما خیلی وقته دور از هم به هم دیگه نفس دادیم

رو آب ِ آبی ِ دریا به فکر ساختن خونه ست

**** 

همش غرق ِ توی رویا مثل من گاهی دیونه ست

به چشمای خودش سوگند هوس نیست و نفس بوده

رهایی یه احساسی که سالهاست توو قفس بوده

که سالهاست توو قفس بوده

نمیگفت و نپرسیدم که این قایق کجا میره

آخه هر دو میدونستیم که این احساس ِ میمیره

میدونستیم به قلبامون جوابامونو پس دادیم

ما خیلی وقته دور از هم به هم دیگه نفس دادیم