کرم میوه پس از اینکه در داخل میوه رسیده از تخم بیرون آمد با اشتهای زیاد شروع به خوردن میکند و به صورت گسترده از محیط سرشار از قند تغذیه میکند تا این که طبیعت< سرشت > پیغامی به او میفرستد که نمیتواند از قبول کردن آن خودداری کند. برای زنده ماندن باید میوه را ترک کند و به زمین برود جائیکه از خوردن باید دست بکشد، گویی که غذاهای آنجا سمی است. محققان دانشگاه جورجیا دریافتهاند که سوئیچ فرآیند رشدی کرم میوه از غذا خوردن تا پرهیز کردن از آن توسط یک مکانیسم زمان بندی در مغز و سیستم حسی آنها انجام می شود .
مطالعات نشان میدهد که چگونه این مکانیسم اجتنابی میتواند در فرآیندهای تکاملی به کار گرفته شده و در آینده منجر به ایجاد روشهای جدید کنترل درد در انسان و دیگر جانوران شود. یافتهها نگاهی جالب و اجمالی به اینکه چگونه یک موجود، خواص شیمی حسی و رفتارهایش را همراه با رشد کنترل میکند، دارد.
کرم حشره شبیه به بچه وزغ هستند که برای زنده ماندن و رشد کردن مجبور به ترک محل اولیه خود هستند. آنچه محققان دریافتهاند این است که یک سوئیچ زمانی ملکولی به آنها میگوید که چه وقت از خوردن دست بکشند و به سمت زمین بروند. همچنین این سوئیچ میتواند یک رفتار مشارکتی قوی در حشرات ایجاد کند.
محققان با استفاده از فناوریهای پیشرفته عکسبرداری، کرم میوه را با حساسیت و دقت بالا به تصویر کشیدند. با این روش محققان قادر به مجسم کردن عملکرد داخلی سیستم حسی در حالت واقعی از میان حجم عظیمی از دادهها هستند.
در واقع کرم میوه نمیتواند داخل میوهای که در حال خراب شدن است بماند؛ چرا که علاوه بر خطر خفه شدن در داخل میوه بیش از حد رسیده، امکان قرار گرفتن در معرض میکروارگانیسمهای مضری که قادر به از بین بردن او هستند، قرار میگیرد.برای فرار از این حالت لارو از داخل میوه بیرون رفته و به زمین پناه میبرد.
ملکولهای دخیل در این کار همتایانی در پستانداران دارند که در بسیاری از فرآیندهای رفتاری و روانشناختی مثل واکنش به خوردن غذا ، الکل و جلوگیری از درد و هیجان سهیم هستند.درک این روش میتواند به ایجاد روشهای جدید تسکین درد و فرو نشاندن آن کمک کرده و در نتیجه ضرر کمتری به ارگانیسمهای درگیر در این فرآیند بزند. در واقع این یک هدیه از طرف حشرات به انسان است.