عید الله الاکبر و عید آل محمّد(ص)؛عیدی که حرمتش از همه اعیاد بیشتر است + اعمال شب و روز عید غدیر

به گزارش مشرق، در باب عید غدیرآمده است:روز عید غدیر عید الله الاکبر و عید آل محمّد(ص) است و در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که از آنجناب پرسیده شد آیا مسلمانان را غیر از جمعه و فطر و قربان عیدی هست؟   فرمودند:آری. عیدی هست که حرمتش از همۀ اعیاد بیشتر است.   راوی گفت: کدام عید است؟   حضرت فرمودند: روزی است که پیامبر(ص) امیر المومنین علی(ع) را به جانشینی خود نصب فرمود و اعلام کرد: هر که من مولا و آقای اویم، پس علی مولا و آقا و پیشوای اوست و آن روز هیجدهم ذی الحجه است.
راوی گفت: در آن روز چه کار باید انجام داد:   فرمود: باید روزه بدارید و عبادت کنید و محمد و آل محمد(ص) را یاد کنید و بر ایشان صلوات فرستید. رسول خدا(ص)، علی(ع) را وصیّت کرد که این روز را عید گرداند و هر پیامبری به جانشین خویش وصیّت می کرد این روز را عید گرداند.  

واپسین ماههای عمر پیامبر خدا(ص) همانند ابر رحمت از روی سر مردم آن روز می گذشت. آن بزرگوار همراه هزاران میهمان دیگر خانه خدا، که از ضیافت رسمی حضرت حق برمی گشتند، به نزدیکی سرزمین «جحفه » رسید. در آخرین محدوده میقات، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و اولین پیام رسالت بعد از توحید را، که اهمیتش به اندازه 23 سال رسالت بود، بر پیامبر(ص) ابلاغ کرد تا او برای آخرین بار پیام ولایترا بازگوید و حجت را بر مردم آن روز و نسل های آینده تمام کند. از اینرو در آن جمعه مبارک در سه منزلی میقات جحفه فرمان تجمع حاجیان از بیت برگشته را صادر کرد. بلال اذان نماز را شروع نمود و پیامبر خدا(ص) کلام وحی نازل شده بر خویش را چنین زمزمه کرد:

یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته، و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکافرین.

ای پیامبر آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده کاملا به مردم برسان; اگر آن را [به جهاتی مانند تقیه و ...] ابلاغ نکنی، رسالت خداوند را انجام نداده ای. خداوند تو را از جمیع خطرات [احتمالی] نگاه می دارد و خداوند جمعیت کافران [لجوج]  را هدایت نمی کند.

پس از اجتماع مردم، درست کردن جایگاهی از جهاز شتران برای پیامبر گرامی اسلام و برگزار شدن نماز ظهر به جماعت، رسول خدا(ص) در برابر آنان ایستاد، ولی ایستادنش هیات خاصی داشت; زیرا می خواست وحی را ابلاغ کند و در آخرین حج خود به آنان بگوید که، خلا وجودی رسالت را امامت پر خواهد کرد، وصایت جایگزین آن خواهد شد و زمین از حجت خالی نخواهد بود. شما در پناه زعامت وصی من به سعادت همیشگی خواهید رسید. او پرچمدار دینی، سیاسی، اجتماعی و الهی شما خواهد بود و شما را به ساحل نجات خواهد رساند.

تثبیت امامت توسط پیامبر(ص)

پیامبر گرامی اسلام(ص) به خاطر حساسیت و موضع گیری های بعضی از افراد در برابر اعلان وصایت علی بن ابی طالب(ع) آن را برای مدتی پنهان داشته، و ابلاغش را به تاخیر انداخته بود. حال تصمیم داشت این امر عظیم و پر برکت را اعلام کند. بنا بر این سکوت مردم را شکست و سخنانش را چنین آغاز کرد:

ایها الناس انی قد نبانی اللطیف الخبیر...

ای مردم، بخشنده نعمت ها و آگاه به دقایق خلقت به من خبر داد که هر پیامبری نصف پیامبر قبلی خویش عمر کرده است و من گمان دارم که بزودی باید دعوت خدای را اجابت کنم. همانا من و شما همگی مسؤولیم; آیا من رسالتم را به شما نرسانده ام؟!

همگی پاسخ دادند: ما گواهیم که تو رسالت خویش را انجام دادی، ما را پند دادی و در راه خدا جهاد کردی; خداوند جزای خیر به شما عنایت کند.

بعد همگی خدای را بر گفتار خویش شاهد گرفتند. آنگاه پیامبر خدا(ص) فرمود: آیا شما بر اینکه خداوند تنها معبودی است، جز او معبودی نیست، محمد بنده و پیامبر اوست و بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن بعد از مرگ امری حتمی است،شهادت ندادید؟

همگی در جواب گفتند: آنچه را فرمودی مورد گواهی و اقرار ما است.

بعد فرمود: بارالها، خود بر تصدیق اینان گواه باش.

سپس چنین ادامه داد: ای مردم، خداوند ولی و سرپرست و اختیاردار من است و من بر شما و همه مؤمنان ولایت دارم. آگاه باشید، هر کسی که من ولی او بودم، علی ابن ابیطالب[علیه السلام] مولای او خواهد بود. پروردگارا، هر کس او را دوست دارد، دوست بدار و هر کس با وی دشمنی کند، دشمن بدار.

واقعه غدیر و راویان

روایات بیانگر واقعه غدیر، خطبه پیامبر خدا(ص) و معرفی علی بن ابی طالب به وسیله آن حضرت، متواتر است و بیشتر کتب تفسیری و تاریخی اهل سنت و شیعه را فرا گرفته است. محدثینی چون ابوسعید خدری و عبدالله بن عباس، هر یک به طور جداگانه، حدیث غدیر را با یازده طریق نقل کرده اند و براء بن عاذب آن را با سه طریق باز گفته است; افراد دیگری مانند جابر بن عبدالله انصاری، عمار یاسر، سلمان فارسی، عمر بن خطاب، زید بن ارقم و همسرش نیز آن را نقل کرده اند. 

دانشمند عالی مقام، پاسدار بزرگ ولایت حضرت علامه امینی(ره) در این باره چنین می نویسد: حدیث غدیر را یکصد و ده تن از صحابه و یاران پیامبر خدا(ص) و نیز هشتاد و چهار نفر از تابعین نقل می کنند.

آن بزرگوار سپس از سیصد و شصت نفر از نویسندگان و کتب معروف اسلامی نقل می کند: حدیث غدیر از قطعی ترین روایات متواتر است. چنانچه کسی در تواتر این روایت تردید کند، نمی تواند هیچ حدیث متواتر دیگری را بپذیرد.

امت در پرتو امامت

اعلان امامت علی بن ابی طالب(ع) طرفداران اسلام ناب محمدی(ص) را مسرور کرده، سره را از ناسره و طالبان حقیقت را از جویندگان زر و زور جدا کرد. تزویرگرانی که حالاتشان نشان دهنده معتقدات و بینش آنان بود. خداوند این دو پیامد مهم را برای پیامبرش چنین بازگو می کند:

الیوم یاس الذین کفروا من دینکم فلا تخشوهم اخشون الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا.

یاس و ناامیدی کافران، کوردلان از خدا بی خبر که اسلام حقیقی را پنهان داشتند را فرار گرفت، شما از [تحرکات] آنان هیچ وحشتی به خود راه ندهید و فقط از من بترسید. [به مؤمنین بگو] امروز [با نصب امامت و رهبری] دین شما را کامل و نعمتهای خود را بر شما تمام کردم و اسلام را برای شما دین قرار دادم.

بعد از معرفی پیامبر خدا(ص) نیروهای متعهد و مؤمن پیشوای خود را یافتند و سعی کردند در همه دوران کارهای خود را بر محور وجودی امامشان انجام دهند. آنها حضرت علی(ع) را چنان یافتند که پیامبر(ص) فرموده بود:

علی مع الحق و الحق مع علی یدور معه حیثما دارهر جا علی وجود دارد حقیقت آنجاست و هر جا حقیقت است علی آنجاست همیشه گفتار، کردار و وجود علی بن ابی طالب(ع) محور حق است.

بدین ترتیب غدیر روز بلوغ حق، عزت، شکوه و توان اسلام شد. در آن روز امامت عزت و امید نبوت شد. مردم از عمق جان دست علی را می فشردند و می گفتند: بخ، بخ لک یا علی اصحبت مولای و مولی کل مؤمن و مؤمنة; آفرین بر تو، آفرین بر تو ای فرزند ابوطالب; تو مولا و رهبر من و تمام مردان و زنان با ایمان شدی.

حسان بن ثابت، شاعر معروف، آن روز از پیامبر خدا (ص) اجازه خواست و در باره واقعه بزرگ اسلامی چنین سرود:

ینادیهم یوم الغدیر نبیهم بخم و اسمع بالرسول منادیا فقال و من مولاکم و ولیکم فقالوا و لم یبدوا هناک التعادیا الهک مولانا و انت ولینا فلن تجدن منا لک الیوم عاصیا فقال له قم یا علی فاننی رضیتک من بعدی اماما و هادیا فمن کنت مولاه فهذا ولیه فکونوا له اتباع صدق موالیا هناک دعا اللهم وال ولیه و کن للذی عادی علیا معادیا

پیامبر خدا(ص) آنان را در روز غدیر ندا داد، چه ندای ارزشمندی. او فرمود: مولای شما و سرپست شما چه کسی است؟ آنان بی درنگ گفتند: خدای تو مولای ماست و تو سرپرست و ولی امر مایی. ما هرگز از فرمان تو سرپیچی نخواهیم کرد. در آن هنگام، پیامبر(ص) به علی فرمود: برخیز من تو را انتخاب کردم تا بعد از من امام و رهبر باشی. بعد فرمود: هر کس من مولا و رهبر اویم این مرد مولا و رهبر او خواهد بود; پس شما همگی، از سر صدق، از او پیروری کنید. بارالها، دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار.

رسول خدا(ص) از حسان بن ثابت تقدیر و تشکر کرد و از خداوند خواست پیوسته او را با روح القدس تایید کند; زیرا او از آرمان پیامبر(ص) که تثبت جانشینی علی بن ابی طالب بود حمایت کرده، مردم را نیز به حمایت طلبید. اشعار او برای همیشه در تاریخ باقی ماند و سند عزت و افتخارش شد.

عید غدیر سنت جاوید

پیامبر خدا(ص) دوست داشت عید غدیر، که جشن ولایت و تعیین رهبری است، برای همیشه باقی بماند و مسلمانان در همه اعصار آن را زنده و جاوید بدارند; زیرا یاد علی، نام علی و غدیر علی چیزی جز استمرار رسالت و اسلام ناب محمدی(ص) نیست. در بسیاری از کتابهای تاریخی چنین می خوانیم: در روز غدیر، بعد از انتصاب علی بن ابی طالب(ع) به جانشینی پیامبر(ص)، رسول خدا در خیمه اختصاصی خویش نشست و فرمان داد امیر مؤمنان(ع) در خیمه دیگری به تنهایی بنشیند. سپس دستور داد تا همه مردان، یکی پس از دیگری، داخل خیمه آن حضرت شوند و بر امام و رهبر آینده خویش تبریک و تهنیت گویند. چون مردان همگی تبریک گفتند، رسول خدال(ص) به زنان نیز فرمان داد تا داخل خیمه آن حضرت شوند و تبریک گویند. پس زنان نیز تبریک گفتند.

این فرمان پیامبر خدا(ص) معنایی جز بیعت نداشت. آن حضرت دوست داشت این سنت الهی برای همیشه در میان مسلمانان باقی بماند و عیدی از اعیاد مسلمین شود.

امام صادق(ع) در جمع یارانش بود; از عید غدیر و هجدهم ذی حجه سال دهم هجری سخن به میان آمد، آن حضرت از جدش پیامبر خدا(ص) چنین نقل کرد:

یوم الغدیر افضل اعیاد امتی و هو الیوم الذی امرنی الله - تعالی ذکره - فیه بنصب اخی علی بن ابی طالب علما لامتی یهتدون به من بعدی و هو الیوم الذی اکمل الله فیه الدین و اتم علی امتی فیه النعمة و رضی لهم الاسلام دینا;

برترین عیدهای امت من روز غدیر است و آن روزی است که خداوند مرا امر کرد که علی [علیه السلام] را رهبر امت اسلامی قرار دهم تا مردم بعد از من به وسیله او هدایت شوند; و آن روزی است که خداوند [با اعلام وصایت و امامت علی(ع)] دین خویش را کامل و نعمت هایش را بر امت تمام کرد; و دین اسلام را [به عنوان آیین همیشگی] برای آنان انتخاب کرد.

«امام رضا(ع) و عید غدیر»

فیاض بن محمد طوسی، که 90 سال از عمرش گذشته بود، در سال 259 ه.ق در طوس در برابر جمعی چنین گفت: روز عید غدیر همراه گروهی در خدمت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) بودیم. آن حضرت به مناسبت عید غدیر همه ما را جهت افطاری نگه داشت، برای خانواده های این گروه غذا فرستاد و لباس و انگشتر و نعلین هدیه کرد. آنگاه درباره فضیلت روز غدیر و آنچه پیش آمده بود سخن گفت و از پدر گرامی و اجدادش چنین نقل کرد: در زمان جدم امیرالمؤمنین (علیه السلام) عید غدیر با روز جمعه مصادف شد، حضرت آن روز نماز جمعه را اقامه کرده، خطبه ای مفصل خواند و مردم را به برپا داشتن عید ولایت و وصایت بسیار تشویق و ترغیب کرد. آنگاه حضرت رضا(ع) خطبه جدش را برای ما نقل کرد.

پس برگزاری عید سعید غدیر خواسته پیامبر خدا(ص) اهل بیت(ع) و همه مسلمانان بوده است. از سوی دیگر، بنی امیه و بنی عباس همواره سعی می کردند مراسم عید سعید غدیر به فراموشی سپرده شود، زیرا احیای این سنت الهی چیزی جز مشروعیت حکومت اهل بیت - علیهم السلام - نبود. از این رو تا نیمه قرن چهارم این شعار اسلامی از سوی حکومتها فراموش شده بود. سر انجام وقتی که آل بویه قدرت پیدا کرد، عید سعید غدیر را رسمیت بخشید. در سال 352 ه.ق معزالدوله مراسم عید غدیر و نیز سوگواری عاشورا در دربار برپا کرد. در سایه حکومت آل بویه این مراسم بتدریج در گوشه و کنار علنی شد.

به هر حال، عید سعید غدیر در تاریخ فراز و نشیب بسیار دیده است و این خود بر اصالت این شعار اسلامی و الهی گواهی می دهد.

فاطمه زهرا(س) برای احیای حادثه غدیر و تعیین وصایت و ولایت، که خواسته دیرینه رسول خدا(ص) بود، بعد از رحلت پدر در کنار قبور شهدای احد به محمود بن لبید فرمود:

«و اعجبا اعجبا انسیتم یوم غدیر خم؟... اشهد الله تعالی لقد سمعت رسول الله [صلی الله علیه وآله] یقول: علی خیر من اخلفه فیکم، و هو الامام و الخلیفة بعدی...»

شگفتا، آیا حادثه عظیم غدیر خم را فراموش کرده اید؟!... خدا را گواه می گیرم خود شنیدم که رسول خدا(ص) فرمود: علی بهترین کسی است که او را در میان شما جانشین خود قرار می دهم، علی [علیه السلام] امام و خلیفه بعد از من است... 

امروز نیز جشن گرفتن عید سعید غدیر چیزی جز احیای شعائر اسلامی نیست. برگزاری این عید پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) را خوشحال می کند; پس لازم است در هر کوی و برزنی پرچمهای شادی برافراشته شود، مؤمنان به دیدار یکدیگر بشتابند و این روز را تبریک گویند.

 

اعمال شب و روز عید غدیر

ای علی تو نشان هدایت این امتی؛ هر کس تو را دوست بدارد، رستگار شود و هر کس  تو را دشمن بدارد، به هلاکت افتد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)

خداوند پس از غدیر خم برای کسی حجت و عذری باقی نگذاشت.  حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام)

شب هیجدهم ذیحجه، شب عید غدیر و شب با شرافتی است سیّد در اقبال دوازده رکعت  نماز به یک سلام به کیفیتی مخصوص برای این شب با دعائی نقل کرده است.  علاقمندان می‌توانند به کتاب اقبال رجوع کنند.

روز هیجدهم روز عید  غدیر و عید اللهِ الاکبَر و عید آل محمّد (عَلیهمُ السلام) است و  عظیم‌ترین اعیاد است و خداوند مبعوث نفرموده پیغمبری را مگر آن که این روز  را عید گرفته است و حرمت آن را دانسته است. روز عید غدیر نامش در آسمان روز عهد معهود است و نامش در زمین روز میثاق مَاخوذ و جَمع مَشهُود است.

در روایتی آمده که از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدند که آیا مسلمانان غیر  از جمعه، عید قربان و عید فطر، عید دیگری دارند. امام فرمود بله عیدی هست  که از همه اینها احترامش بیشتر است. آن روزی است که رسول خدا (صَلَّی اللهِ عَلِیهِ وَ آله) امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) را به جانشینی خود معرفی  کرد و فرمود که هر کس من مولا و آقای اویم پس علی مولا و آقا و پیشوای اوست و آن روز هیجدهم ذی الحجّه است.

راوی از امام پرسید: در آن روز چه اعمالی باید انجام داد؟

امام فرمود: که باید روزه بدارید و عبادت کنید و محمد و آل محمد (عَلیهم‌السلام) را یاد کنید و بر ایشان صَلَوات بفرستید .

امام رضا (علیه‌السلام) به پسر ابی نصر فرمود: هر کجا که باشی سعی کن که روز  غدیر نزد قبر مطهّر حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) حاضر شوی چرا که خدا  در این روز گناه شصت ساله مومنین را می‌آمرزد. و در این روز دو برابر آنچه  که در ماه رمضان و شب قدر و شب فطر از جهنم آزاد کرده، آزاد می‌کند. و بخشش یک درهم به مؤمن محتاج بدهی برابر است با هزار درهم که در اوقات دیگر  احسان شود.

اعمال این روز چند چیز است:

1- روزه که کفّاره شصت سال گناه است و در روایتی دیگر آمده که برابر است با روزه تمام عمر و معادل است با صد حجّ و صد عمره.

2- انجام غسل .

3- زیارت حضرت علی (علیه السلام)  و سزاوار است که انسان هر کجا باشد سعی کند خود را به قبر مطهر آن حضرت  برساند. برای امام در این روز، سه زیارت مخصوصه نقل شده که یکی از آنها  زیارت معروفه به "اَمینُ الله" است که از نزدیک و دور خوانده می‌شود و آن  از زیارات جامعه مطلقه است.

4- اقامه دو رکعت نماز به مانند نماز صبح. و پس از نماز به سجده رود و صد مرتبه شکر خدا کند سپس سر از سجده بردارد و دعای زیر خوانده شود:

اَللّهُمَّ اِنِّی اَسئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الحَمدَ وَحدَکَ لا شَریکَ لَکَ وَ اَنَّکَ

خدایا از تو درخواست کنم بدانکه از برای تو است ستایش یگانه‌ای که شریک نداری و تویی

واحِدٌ اَحَدٌ صَمَدٌ لَم تَلِد وَ لَم تُولَد وَ لَم یَکُن لَکَ کُفُواً اَحَدٌ وَ اَنَّ

یکتای یگانه‌ای بی نیاز که فرزندی نداری و فرزند کسی نیستی و نیست برایت همتائی هیچ کس

مُحَمّداً عَبدُکَ وَ رَسُولُکَ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ الِهِ یا مَن هُوَ کُلَّ یَومٍ فی

و براستی محمد بنده و رسول تو است درودهای تو بر او و آلش باد ای که هر روز در

شَانٍ کَما کانَ مِن شَانِکَ اَن تَفَضَّلتَ عَلَیَّ بِاَن جَعَلتَنی مِن اَهلِ

کاری هستی چنانچه از شان تو بود که بر من تفضل فرمودی به این که مرا از اهل

اِجابَتِکَ وَ اَهلِ دِینِکَ وَ اَهلِ دَعوَتِکَ وَ وَفَّقتَنی لِذلِکَ فی مُبتَدَءِ

اجابتت و از اهل دینت و اهل دعوتت قرار دادی و موفقم داشتی بدان در آغاز

خَلقی تَفَضُّلاً مِنکَ وَ کَرَماً وَ جُوداً ثُمَّ اَردَفتَ الفَضلَ فَضلاً وَالجُودَ

آفرینشم از روی تفضل و کرم و بخششت سپس دنبال آوردی این فضل را به فضلی دگر و این بخشش را

جُوداً وَالکَرَمَ کَرَماً رَافَةً مِنکَ وَ رَحمَةً اِلی اَن جَدَّدتَ ذلِکَ العَهدَ

به بخششی دگر و این کرم را به کرمی دگر که آن هم از روی مهر و رحمتت بود تا بدانجا که تازه کردی این عهد را

لی تَجدیداً بَعدَ تَجدیدِکَ خَلقی وَ کُنتُ نَسیاً مَنسِیّاً ناسِیاً ساهِیاً

برایم از نو پس از تجدید آفرینشم در صورتی که من در فراموشی بودم و فراموشکاری و بی خبری

غافِلاً فَاَتمَمتَ نِعمَتَکَ بِاَن ذَکَّرتَنی ذلِکَ وَ مَنَنتَ بِهِ عَلَیَّ وَ هَدَیتَنی

و غفلت پس تو نعمتت را بر من تمام کردی به این که آن را به یادم انداختی و بدان بر من منت نهادی و بر آن راهنمائیم کردی

لَهُ فَلیَکُن مِن شَانِکَ یا اِلهی وَ سَیِّدی وَ مَولایَ اَن تُتِمَّ لی ذلِکَ وَلا

پس همچنان باید از شان تو باشد ای معبود و آقا و مولای من که تمام کنی برایم آن نعمت را و از

تَسلُبَنیهِ حَتّی تَتَوَفّانی عَلی ذلِکَ وَ اَنتَ عَنّی راضٍ فَاِنَّکَ اَحَقُّ

من سلب نفرمائی آن را تا هنگامی که بمیرانیم بر آن در حالی که تو از من خشنود باشی که براستی تو سزاوارترین

المُنعِمینَ اَن تُتِمَّ نِعمَتَکَ عَلَیَّ اَللّهُمَّ سَمِعنا وَ اَطَعنا وَ اَجَبنا داعِیَکَ

نعمت بخشانی که نعمتت را بر من به پایان رسانی خدایا شنیدیم و پیروی کردیم و خواننده‌ات را اجابت کردیم

بِمَنِّکَ فَلَکَ الحَمدُ غُفرانَکَ رَبَّنا وَ اِلَیکَ المَصیرُ امَنّا بِاللّهِ وَحدَهُ لا

به لطف تو پس از آن تو است حمد و آمرزشت را خواهانیم پروردگارا و به سوی تو است بازگشت ایمان داریم به خدای یگانه‌ای

شَریکَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ وَ صَدَّقنا وَ اَجَبنا

که شریک ندارد و به رسولش محمد صلی الله علیه و آله و تصدیق کردیم و اجابت کردیم

داعِیَ اللهِ وَاتَّبَعنَا الرَّسوُلَ فی مُوالاةِ مَولینا وَ مَولَی المُؤمِنینَ اَمیرِالمُؤمِنینَ

داعی خدا را و پیروی کردیم از رسول (او) در مورد دوستی و اطاعت مولایمان و مولای مؤمنان

عَلِیِّ بنِ اَبیطالِبٍ عَبدِاللّهِ وَاَخی رَسوُلِهِ وَالصِّدّیقِ الاکبَرِ

امیرمؤمنان علی بن ابی طالب بنده خدا و برادر رسول او و صدیق اکبر

وَالحُجَّةِ عَلی بَرِیَّتِهِ المُؤَیِّدِ بِهِ نَبِیَّهُ وَ دینَهُ الحَقَّ المُبینَ عَلَماً لِدینِ

و حجت او بر آفریدگانش آنکه خداوند پیامبرش و دین حق آشکارش را بوسیله او تایید کرد نشانه و پرچم دین

اللهِ وَ خازِناً لِعِلمِهِ وَ عَیبَةَ غَیبِ اللهِ وَ مَوضِعَ سِرِّ اللهِ وَ اَمینَ اللهِ عَلی

خدا و خزینه‌دار دانش او و گنجینه غیب خدا و جایگاه راز خدا و امین خدا بر

خَلقِهِ وَ شاهِدَهُ فی بَرِیَّتِهِ اَللّهُمَّ رَبَّنا اِنَّنا سَمِعنا مُنادِیاً یُنادی

خلق او و گواه او در آفریدگانش خدایا ای پروردگار ما. ما شنیدیم منادی را که ندا می‌کرد

لِلایمانِ اَن امِنُوا بِرَبِّکُم فَامَنّا رَبَّنا فَاغفِرلَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّر عَنّا

برای ایمان (و می گفت) ایمان آورید به پروردگارتان پروردگارا ما هم ایمان آوردیم پس بیامرز گناهانمان را

سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الابرارِ رَبَّنا وَ اتِنا ما وَعَدتَنا عَلی رُسُلِکَ وَلا

و بدی‌هامان را پوشیده دار و ما را با نیکان بمیران پروردگارا عطا کن به ما چیزی را که بوسیله فرستادگانت به ما وعده دادی

تُخزِنا یَومَ القِیمَةِ اِنَّکَ لا تُخلِفُ المیعادَ فَاِنّا یا رَبَّنا بِمَنِّکَ وَ لُطفِکَ

و در روز رستاخیز رسوایمان مکن که براستی تو خلف وعده نمی‌کنی، پس ما ای پروردگار به احسان و لطف تو

اَجَبنا داعِیَکَ وَاتَّبَعنَا الرَّسُولَ وَ صَدَّقناهُ وَ صَدَّقنا مَولَی المُؤمِنینَ

اجابت کردیم داعی تو را و پیروی کردیم از رسول تو و تصدیقش کردیم و نیز تصدیق کردیم مولای مؤمنان را

وَ کَفَرنا بِالجِبتِ وَالطّاغُوتِ فَوَلِّنا ما تَوَلَّینا وَاحشُرنا مَعَ اَئِمَّتِنا فَاِنّا

و کافر شدیم به جبت و طاغوت (غاصبان حقوق آن حضرت) پس والی ما گردان آن را که ما به ولایت برگزیدیم و با امامانمان

بِهِم مُؤمِنُونَ مُوقِنُونَ وَ لَهُم مُسَلِّمُونَ امَنّا بِسِرِّهِم وَ عَلانِیَتِهِم

محشورمان کن که براستی ما بدیشان ایمان و اعتقاد داریم و تسلیم آنانیم ایمان داریم بر نهانشان و آشکارشان

وَ شاهِدِهِم وَ غائِبِهِم وَحَیِّهِم وَ مَیِّتِهِم وَ رَضینا بِهِم اَئِمَّةً وَ قادَةً

و حاضرشان و غائبشان و زنده‌شان و مرده‌شان و خشنودیم به امامتشان و آقائیشان و همانها ما را

وَ سادَةً وَ حَسبُنا بِهِم بَینَنا وَ بَینَ اللهِ دُونَ خَلقِهِ لا نَبتَغی بِهِم بَدَلاً وَلا

در مابین خود و خدا از سایر خلق کافی هستند نجوئیم بجای ایشان بدلی و

نَتَّخِذُ مِن دُونِهِم وَلیجَةً وَ بَرِئنا اِلَی اِلله مِن کُلِّ مَن نَصَبَ لَهُم حَرباً

نگیریم جز ایشان همدمی (یا معتمدی) و بیزاری جوئیم به درگاه خدا از هر که برپا کند در برابرشان جنگی

مِنَ الجِنِّ وَالاِنسِ مِنَ الاوَّلینَ وَالا خِرینَ وَ کَفَرنا بِالجِبتِ وَالطّاغُوتِ

از جن و انس از اولین و آخرین و کافر شدیم به جبت و طاغوت

وَالاَوثانِ الاَربَعَةِ وَ اَشیاعِهِم وَ اَتباعِهِم وَ کُلِّ مَن

و بتهای چهارگانه و دنبال روندگان و پیروانشان و

والاهُم مِنَ الجِنِّ وَالاِنسِ مِن اَوَّلِ الدَّهرِ اِلی آخِرِهِ اَللّهُمَّ اِنّا

هر که دوستشان دارد از جن و انس از آغاز روزگار تا پایان آن. خدایا تو را

نُشهِدُکَ اَنّا نَدینُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ الُ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ

گواه می‌گیریم که ما متدین هستیم بدانچه متدین شد بدان محمد و آل محمد درود خدا بر او

وَ عَلَیهِم وَ قَولُنا ما قالُوا وَ دینُنا ما دانُوا بِهِ ما قالُوا بِهِ قُلنا وَ ما دانُوا

و برایشان باد و گفتار ما همان است که آنها گفتند و دین ما همان است که آنها متدین بدان بودند هر چه را آنان گفتند ما هم گفتیم و هر چه را آنان متدین

بِهِ دِنّا وَ ما اَنکَرُوا اَنکَرنا وَ مَن والَوا والَینا وَ مَن عادَوا عادَینا وَ مَن

بدان شدند ما هم شدیم و هر چه را آنان انکار کردند ما هم انکار کردیم و هر که  را دوست داشتند دوست داریم و هر که را دشمن دارند دشمن داریم

لَعَنُوا لَعَنّا وَ مَن تَبَرَّؤُا مِنهُ تَبَرَّانا [مِنهُ] وَ مَن تَرَحَّمُوا عَلَیهِ تَرَحَّمنا

و هر که را لعن کردند لعن کنیم و از هر که بیزاری جستند بیزاری جوئیم و بر هر که ترحم کردند ترحم کنیم

عَلَیهِ آمَنّا وَ سَلَّمنا وَ رَضینا وَاتَّبَعنا مَوالِیَنا صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم

ایمان آوردیم و تسلیم و خشنود گشتیم و پیروی کردیم از سرورانمان درودهای خدا بر ایشان باد

اَللّهُمَّ فَتَمِّم لَنا ذلِکَ وَلا تَسلُبناهُ وَاجعَلهُ مُستَقِرّاً ثابِتاً عِندَنا وَلا

خدایا پس تو آن را برای ما تکمیل کن و از ما سلب مفرما و آن را پایگاهی ثابت در پیش ما قرار ده و

تَجعَلهُ مُستَعاراً وَ اَحیِنا ما اَحیَیتَنا عَلَیهِ وَ اَمِتنا اِذا اَمَتَّنا عَلَیهِ

پایگاه عاریت و موقتش قرار مده و زنده‌مان دار بر همان تا هرگاه که زنده‌مان داری و بمیرانمان بر آن هرگاه می‌راندیمان،

مُحَمَّدٍ اَئِمَّتُنا فَبِهِم نَاتَمُّ وَ اِیّاهُم نُوالی وَ عَدُوَّهُم عَدُوَّ اللهِ نُعادی الُ

محمد پیشوایان مایند به آنها اقتدا کنیم و آنان را دوست داریم و دشمنشان را که دشمن خدا است دشمن داریم آل

فَاجعَلنا مَعَهُم فِی الدُّنیا وَالاَّخِرَةِ وَ مِنَ المُقَرَّبینَ فَاِنّ ا بِذلِکَ راضُونَ

پس ما را در دنیا و آخرت با ایشان قرار ده و از مقربان درگاهت گردان که براستی ما به همان خشنودیم

یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ .

ای مهربانترین مهربانان .

پس از این دعا باز به سجده رود و صد مرتبه ذکر «اَلحَمدُلِلّهِ» و صد مرتبه ذکر «شُکراًلِلّهِ» بگوید و روایت شده که هر کس این عمل را بجا آورد ثواب کسی داشته باشد که در روز عید غدیر نزد حضرت رسول خدا (صَلَّی اللّهِ  عَلِیهِ و َاله) حاضر شده باشد و با آن حضرت بر ولایت بیعت کرده باشد. بهتر است این نماز نزدیک ظهر اقامه شود که پیامبر اکرم در آن ساعت امیرالمؤ  منین علی (علیه السلام) را در غدیر خُمّ به امامت و خلافت برای مردم نصب  فرمود و در رکعت اوّل سوره قدر و در رکعت دوم سوره توحید خوانده شود .

5- پس از غسل، نیم ساعت به ظهر مانده دو رکعت اقامه شود. در هر رکعت حمد یک مرتبه و سوره توحید ده مرتبه و آیة الکرسی ده مرتبه و سوره قدر ده مرتبه خوانده شود که ارزش این نماز برابر است با صد هزار حجّ و صد  هزار عمره است و باعث برآوردن شدن حوائج دنیا و آخرت می‌شود. بهتر است که  بعد از این نماز این دعا را خوانده شود: رَبَّنا اِنَّنا سَمِعنا  مُنادِیاً ... "الدُّعاء بطوله     .

اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ

خدایا از تو درخواست کنم به حق

مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَ عَلِیٍّ وَلِیِّکَ وَالشَّانِ وَالقَدرِ الَّذی خَصَصتَهُما بِهِ دُونَ

محمد پیامبرت و به حق علی ولی تو و بدان منزلت و مرتبه‌ای که بدان وسیله آن دو را از سایر مخلوق خود اختصاص دادی که

خَلقِکَ اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلِی وَ اَن تَبدَءَ بِهِما فی کُلِّ خَیرٍ

درود فرستی بر محمد و علی و از آنان شروع کنی در دادن هر خیری

عاجِلٍ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ الائِمَّةِ القادَةِ وَالدُّعاةِ

که فوری است خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد پیشوایان رهبر و خوانندگان بزرگ و

السّادَةِ وَالنُّجُومِ الزّاهِرَةِ وَالاعلامِ الباهِرَةِ وَساسَةِ العِبادِ وَ اَرکانِ

سرور و ستارگان درخشان و نشانه‌های فروزان و تدبیرکنندگان کار بندگان و پایه‌های

البِلادِ وَالنّاقَةِ المُرسَلَةِ وَالسَّفینَةِ النّاجِیَةِ الجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ

جاهای آباد و ناقه فرستاده شده و کشتی نجات که روان است در دریاهای ژرف

الغامِرَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ خُزّانِ عِلمِکَ وَ اَرکانِ

پر آب خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد گنجینه‌های دانشت و پایه‌های محکم

تَوحِیدِکَ وَ دَعآئِمِ دینِکَ وَ مَعادِنِ کَرامَتِکَ وَ صِفوَتِکَ مِن بَرِیَّتِکَ

توحید تو و ستون‌های دین تو و معدن‌های کرامتت و برگزیدگان از خلقت

وَ خِیَرَتِکَ مِن خَلقِکَ الاتقِیآءِ الانقِیآءِ النُّجَبآءِ الابرارِ وَالبابِ

و بهترین آفریدگانت آن پرهیزکاران پاکیزه و برگزیدگان نیکوکار و درگاهی که مورد

المُبتَلی بِهِ النّاسُ مَن اَتاهُ نَجی وَ مَن اَباهُ هَوی اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی

ابتلای مردم است هر کس بدان درگاه آمد نجات یافت و هر کس سر باز زد سقوط کرد خدایا درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اَهلِ الذِّکرِ الَّذینَ اَمَرتَ بِمَسئَلَتِهِم وَ ذَوِی

محمد و آل محمد اهل ذکری که دستور فرمودی بپرسش مسائل از آنها

القُربَی الَّذینَ اَمَرتَ بِمَوَدَّتِهِم وَ فَرَضتَ حَقَّهُم وَ جَعَلتَ الجَنَّةَ مَعادَ

و خویشاوندانی که دستور فرمودی به دوست داشتنشان و حقشان را واجب کردی و بهشت را بازگشتگاه (و سرمنزل)

مَنِ اقتَصَّ اثارَهُم اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ کَما اَمرَوُا

کسی قرار دادی که آثارشان را پیروی کند خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد چنانچه دستور

بِطاعَتِکَ وَ نَهَوا عَن مَعصِیَتِکَ وَ دَلّوُا عِبادَکَ عَلی وَحدانِیَّتِکَ اَللّهُمَّ

پیروی تو را دادند و از نافرمانیت نهی کردند و بندگانت را بیگانگیت راهنمایی کردند خدایا

اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَ نَجیبِکَ وَ صَفوَتِکَ وَ اَمینِکَ

من از تو می‌خواهم به حق محمد پیامبرت و گرامی و برگزیده و امین تو

وَ رَسُولِکَ اِلی خَلقِکَ وَ بِحَقِّ اَمیرِالمُؤمِنینَ وَ یَعسُوبِ الدّینِ وَ قاَّئِدِ

و فرستاده‌ات بسوی خلق و به حق امیرمؤمنان و پیشوای دین و رهبر

الغُرِّ المُحَجَّلینَ الوَصِیِّ الوَفِیِّ وَالصِّدّیقِ الاکبَرِ وَالفارُوقِ بَینَ

سفیدرویان آن وصی باوفا و صدیق اکبر و جداکننده بین

الحَقِّ وَالباطِلِ وَالشّاهِدِ لَکَ وَالدّالِّ عَلَیکَ وَالصّادِعِ بِاَمرِکَ

حق و باطل و گواه تو و راهنمایی کننده بر تو و آشکار کننده دستورت

وَالمُجاهِدِ فی سَبیلِکَ لَم تَاخُذهُ فیکَ لَومَةُ لاَّئِمٍ اَن تُصَلِّیَ عَلی

و جهادکننده در راهت آن که نگیردش (و ناراحتش نکند) درباره تو ملامت ملامت کننده‌ای که درود فرستی بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَنی فی هذَا الیَومِ الَّذی عَقَدتَ فیهِ

محمد و آل محمد و مرا قرار دهی در این روزی که بستی برای ولی خود پیمان

لِوَلِیِّکَ العَهدَ فی اَعناقِ خَلقِکَ وَاَکمَلتَ لَهُمُ الّدینَ مِنَ العارِفینَ

(امامت) را در گردن خلق خود و کامل گرداندی برای آنها دین را از عارفان

بِحُرمَتِهِ وَالمُقِرّینَ بِفَضلِهِ مِن عُتَقآئِکَ وَ طُلَقائِکَ مِنَ النّارِ وَلا

به حرمتش و اقرارکنندگان به فضل او از آزادشدگان و رها شدگانت از آتش و

تُشمِت بی حاسِدِی النِّعَمِ اَللّهُمَّ فَکَما جَعَلتَهُ عیدَکَ الاکبَرَ وَ سَمَّیتَهُ

شاد مکن نسبت به من حسودانم را در نعمت‌هایت خدایا چنانچه آن را عید بزرگ خود قرار داده‌ای و نامیدی آن را

فِی السَّمآءِ یَومَ العَهدِ المَعهُودِ وَ فِی الارضِ یَومَ المیثاقِ المَاخُوذِ

در آسمان روز عهد معهود و در زمین روز پیمان گرفتن و انجمن بازخواست

وَالجَمعِ المَسئُولِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ اَقرِر بِهِ عُیُونَنا

شده درود فرست بر محمد و آل محمد و روشن کن بوسیله‌اش دیدگان ما را

وَاجمَع بِهِ شَملَنا وَلا تُضِلَّنا بَعدَ اِذ هَدَیتَنا وَاجعَلنا لاِنعُمِکَ مِنَ

و گردآور بدستش پراکندگی ما را و گمراهمان مکن پس از آن که هدایتمان کردی و قرارمان ده از سپاسگزاران نعمت‌هایت ای

الشّاکِرینَ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ اَلحَمدُلِلّهِ الَّذی عَرَّفَنا فَضلَ هذَا الیَومِ

مهربانترین مهربانان ستایش خاص خدایی است که شناساند به ما فضیلت این روز را

وَ بَصَّرَنا حُرمَتَهُ وَ  کَرَّمَنا بِهِ وَ شَرَّفَنا بِمَعرِفَتِهِ وَ هَدانا بِنُورِهِ یا رَسُولَ اللّهِ

و بینامان کرد به حرمت این روز و گرامیمان داشت بدان و شرافتمان داد به معرفتش و هدایتمان کرد به نورش ای رسول خدا

یا اَمیرَالمُؤمِنینَ عَلَیکُما وَ عَلی عِترَتِکُما وَ عَلی مُحِبِّیکُما مِنّی

ای امیرمؤمنان بر شما و بر عترت شما و بر دوستان شما

اَفضَلُ السَّلامِ ما بَقِیَ اللّیلُ وَالنَّهارُ وَ بِکُما اَتَوَجَّهُ اِلیَ اللهِ رَبّی

بهترین سلام و درود من باد تا برپاست شب و روز و بوسیله او رو کنم به سوی خدا پروردگار من

وَ رَبِّکُما فی نَجاحِ طَلِبَتی وَ قَضآءِ حَوآئِجی وَ تَیسیرِ اُمُوری اَللّهُمَّ

و پروردگارتان در موفق شدن به مقصودم و برآورده شدن حاجاتم و آسان شدن کارهایم خدایا

اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اَن تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ

از تو خواهم به حق محمد و آل محمد که درود فرستی بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَ اَن تَلعَنَ مَن جَحَدَ حَقَّ هذَا الیَومِ وَ اَنکَرَ حُرمَتَهُ فَصَدَّ عَن

محمد و لعنت کنی کسی را که انکار کند حق این روز را و انکار کند حرمتش را و جلوگیری کرد

سَبیلِکَ لاِِطفآءِ نُورِکَ فَاَبَی اللهُ اِلاّ اَن یُتِمَّ نُورَهُ اَللّهُمَّ فَرِّج عَن اَهلِ

از راه تو برای خاموش کردن نورت ولی خدا هم نمی‌خواهد جز آن که نورش را آشکار کند خدایا گشایش ده به کار خاندان

بَیتِ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَاکشِف عَنهُم وَ بِهِم عَنِ المُؤمِنِینَ الکُرُباتِ

محمد پیامبرت و برطرف کن از ایشان و بوسیله ایشان از اهل ایمان گرفتاری‌ها و محنت‌ها را

اَللّهُمَّ املاَءِ الارضَ بِهِم عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً وَ جَوراً وَ اَنجِز لَهُم

خدایا پر کن زمین را بوسیله ایشان از عدل و داد چنانچه پر شده از ستم و بیداد و وفا کن برای آنها

ما وَعَدتَهُم اِنَّکَ لا تُخلِفُ المیعادَ

آنچه را وعده دادی به آنها که براستی تو خلف وعده نمی‌کنی

8- در هنگام ملاقات مومنین به عنوان تهنیت جمله ذیل را بگوییم.

اَلحَمدُ لِلّهِ الّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّکینَ بِوِلایَةِ اَمیرِالمُؤمِنینَ وَالائِمَّةِ عَلَیهِمُ السَّلامُ

ستایش خاص خدایی است که قرار داد ما را از تمسک جویان به ولایت امیرمؤ منان و سایر امامان علیهم السلام

و نیز بخواند:  اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی اَکرَمَنا بِهذَا الیَومِ وَ جَعَلَنا  مِنَ المُوفینَ بِعَهدِهِ اِلَینا وَ میثاقِهِ الَّذی واثَقَنا بِهِ  مِن وِلایَةِ وُلاةِ اَمرِهِ وَالقُوّامِ بِقِسطِهِ وَ لَم یَجعَلنا مِنَ الجاحِدینَ وَالمُکَذِّبینَ بِیَومِ الدّینِ .

ستایش خاص خدایی است که گرامی داشت ما را به این روز و قرارمان داد از  وفاکنندگان به عهدی که با ما کرده بود و پیمانی که با ما بسته بود از ولایت سرپرستان امر دین او و برپادارندگان عدلش و قرارمان نداد از منکران و  تکذیب کنندگان روز جزا

9- صد بار  این ذکر گفته شود: اَلحَمدُلِلّهِ الّذی جَعَلَ کَمالَ دینِهِ وَ تَمامَ  نِعمَتِهِ بِوِلایَةِ اَمیرِ المُؤ مِنینَ عَلیِّ بنِ اَبی طالِبٍ  عَلَیهِ السَّلامُ .

ستایش خاص خدایی است که قرار داد کمال دین و تمام شدن نعمتش را به ولایت امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام .

در این روز شریف پوشیدن لباس نیکو و زینت کردن و استفاده کردن از عطر و شادی  کردن شیعیان امیرالمؤ منین (علیه السلام) و عفو و بخشش از تقصیرات ایشان و  برآوردن حاجات ایشان و صله ارحام و توسعه بر عیال و اطعام مؤمنان و افطار  دادن روزه‌داران و مصافحه با مؤمنین و رفتن به زیارت ایشان و تَبسّم کردن  بر رویشان و هدیه فرستادن بر ایشان و شکر الهی به جا آوردن به جهت نعمت  بزرگ ولایت و بسیار فرستادن صَلَوات و عبادات کردن فضیلت بسیار دارند.

روز عید غدیر روز برطرف شدن غم‌های مومنین است. این روز، روزی است که حضرت  موسی علیه‌السلام بر ساحران غلبه کرد و خداوند آتش را بر ابراهیم خلیل  (علیه السلام) سَرد و گلستان کرد. و حضرت موسی (علیه السلام) یوشع بن نون  را وصیّ خود گردانیده و حضرت عیسی علیه السلام شمعون الصّفا را وصیّ خود  قرار داده و حضرت سلیمان (علیه السلام) رعیّت خود را بر اِستِخلافِ اصِفِ  بنِ بَرخِیا اِشهاد کرد.

10- در این روز خواندن عقد اخوّت با برادران مؤمن سفارش شده و کیفیّت آن به نحوی که شیخِ در مستدرک وسایل از کتاب زاد الفردوس نقل  فرموده چنین است که دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود گذاشته و  بگوید:

و اخَیتُکَ فِی اللهِ وَ صافَیتُکَ فِی اللّهِ وَ صافَحتُکَ فِی اللّهِ وَ عاهَدتُ اللّهَ

برادر شدم با تو در راه خدا و دوست با صفایت شدم در راه خدا و مصافحه کردم با تو در راه خدا و عهد کردم با خدا

وَ مَلاَّئِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ اَنبِی آئَهُ وَالائِمَّةَ المَعصُومینَ عَلَیهِمُ السَّلامُ

و فرشتگانش و کتاب‌هایش و رسولانش و پیمبرانش و امامان معصومین علیهم السلام

عَلی اَنّی اِن کُنتُ مِ