دو گروه که نماز، آن ها را لعن می کند

مرحوم آیت‌ا... مجتهدی:

کسانی که نماز را در اول وقت نمی‌خوانند، نماز آن‌ها را نفرین می‌کند و می‌گوید خدا تو را ضایع و خراب کند همان طور که تو مرا ضایع و خراب کردی.

به همین خاطر هم هست که این گونه افراد همیشه گرفتار هستند و می‌‌گویند آقا هر کار می‌کنیم نمی‌شود این کار، آن کار. دلیلش این است که نماز اول وقت نمی‌خوانی و پدر و مادر از دست تو ناراضی هستند.

از ملا می‌پرسند: چرا هر کار می‌کنیم کارمان به سامان نمی‌شود؟[در جواب گفت] برای این‌که نماز اول وقت نمی‌خوانی و نماز هم نفرین‌تان می‌کند.

استاد ما مرحوم آقای برهان 65 سال پیش بر روی منبر می‌گفت و من هنوز یادم هست که می‌فرمود: آن کسی که نماز مغرب را آن قدر دیر بخواند که آسمان پر از ستاره شود، چنین کسی ملعون است.

به همین خاطر هم بود که هنوز توی مأذنه گل‌دسته قم اذان می‌گفتند و وسط‌های اذان بود که آیت‌ا... مرعشی نجفی به رکوع می‌رفتند؛ یعنی آن قدر نماز را زود شروع می‌کرد که مبادا ستاره به آسمان بیاید. صبح‌ها هم همین طور. اگر کسی آن قدر نماز صبحش را دیر بخواند که آسمان دیگر ستاره‌ای نداشته باشد، چنین کسی هم ملعون است.

بنابراین دو نفر ملعون هستند: اول آن کسی که آن قدر نماز مغرب را دیر بخواند که آسمان پر از ستاره شود و دوم آن کسی که آن قدر نماز صبح را دیر بخواند که ستاره‌ای در آسمان باقی نمانده و نزدیک طلوع آفتاب باشد. این دو نفر ملعون هستند، یعنی از رحمت خدا به دور می‌باشند.

شیخ رجبعلی خیاط می‌گفت: من هر وقت که نماز می‌خواندم، نمازهایی مثل نماز امام زمان یا نماز جعفر طیار، از خداوند حاجتی می‌خواستم. یک روز گفتم بگذار یک بار برای خود خدا نماز بخوانم و حاجتی نخواهم. شاعر می‌گوید:

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن

که خواجه خود روش بنده‌پروری داند

همان شب، شیخ رجبعلی خیاط در عالم خواب دید که به او گفتند چرا دیر آمدی؟ یعنی تو باید 30 سال پیش به فکر این کار می‌افتادی، حالا سر پیری باید بفهمی و نماز بخوانی و حاجتی طلب نکنی؟

ما هر وقت جایی گیر می‌کنیم و اصطلاحا دم‌‌مان در تله‌ای گیر می‌کند، می‌گوییم خدا. این شعر را استاد من شیخ اکبر برهان 62 سال پیش در مسجد لرزاده بر روی منبر می‌خواندند و من هنوز به یاد دارم که:

هر وقت که سرت به درد آید

نالان شوی و سوی من آیی

چون درد سرت شفا بدادم

یاغی شوی و دگر نیایی

ما هر وقت با خدا کار داریم، خدا را صدا می‌زنیم. چه قدر خوب است وقتی هم که کاری نداریم، بگوییم خدا.

منبع : نشریه پرتو سخن شماره 703