نوشته ای برای شهدای زینبیه میانه...روحشان شاد.

معلوم نیست این جمله را کدامین دانش آموز نوشته است؟ و آنچه از ذهن او در لحظات نوشتن این جمله می گذشته چه بوده است؟

زخمی ها توسط نیرو های بهداری و مردم ،‌به بیمارستان میانه منتقل می شوند. بعضی از زخمی ها با پای خود، خون چکان خود را به بیمارستان رسانده اند . پدران و مادران میان جسد های افتاده در مدرسه ،به دنبال گلهای پرپرشان می گردند. بعضی جنازه ها چنان زخم برداشته یا سوخته اند که قابل شناسایی نیستند.

***

چهار هواپیمایی که ساعت 30/10 صبح 12 بهمن 65، شهر میانه را در وسط هدف مانیتور هایشان قرار دادند، می دانستند هم اکنون، افراد بی گناه شهر ، بی هیچ دفاعی،به دور از آمادگی و ایستادگی در مقابل حمله های نظامی، مشغول به زندگی خود هستند .

خوب میدانستند دانش آموزان در مدرسه ها هستند و مادران بچه های خردسال خود را شیر میدهند. زنان نان می پزند و کار های خانه را انجام می دهند و مردان برای یافتن لقمه ای نان در مغازه ها یا ادارات و مزرعه ها مشغول اند . خوب میدانستند ،‌اما هوس کشورگشایی و مغلوب کردن نظام اسلامی ایران ، چشمهای آنها را کور کرده بود.

همه معصومیت ها و مظلومیت ها و بی دفاعیها را ندیدند.

میانه را نقطه ای بر روی مانیتور و نقشه جغرافیایی فرض کردند و کوشیدند آن نقطه را حذف کنند.

اما حذف نشد. ازبین نرفت. این مردم به تعارفی انقلاب نکرده بود که با صرف هزینه ای و تحمل سختی ای آنرا رها کند. انگیزه ها عمیق تر شد و نفرتها ازحامیان کفر و الحاد افزونتر، میانه ازمیان نرفت ، بلکه در یادها ماند .

میانه سمبلی ازمقاومت مردمی ایران در برابر حمله های ناجوانمردانه صدام شد و جنایات دشمن بازتاب وسیع کشوری و بین المللی یافت.

پیام خانواده های شهدا، مقامات و فرهنگیان میانه به سازمان ملل متحد، پیام های تسلیت مسؤولین داخل کشور و برخی تشکل های خارجی ، درخواست محکوم کردن این بمباران توسط دادستان عمومی تهران از دبیر کل سازمان ملل (خاویر پرز دکوئیار) و سخنرانی حضرت آیت الله خامنه ای که در آن زمان در مسئولیت ریاست جمهوری بودند، موضوع بمباران هوایی این شهر و خصوصا مدرسه دخترانه زینبیه را برای همیشه در یادها و خاطره ها حک کرد.

مقام معظم رهبری در سخنرانی که دو روز بعد از حادثه در دیدار با خانواده های شهدا ایراد فرموده بودند، گفته بودند:

((ما انتقام خون این نوجوانان عزیز را ازدشمن خواهیم گرفت و پدر و مادرهای آنها باید بدانند که رزمندگان ما و نظام ما و نظام جمهوری اسلامی از این خونها، به آسانی اغماض نخواهد کرد.))

همچنین ایشان سکوت دولتها و مجامع بین المللی را در قبال شهادت این دانش آموزان به شدت مورد انتقاد قرار داده و گفته بودند:

((این حوادث نشان داد که دولتها و ابر قدرتها و مجامع جهانی تا چه حد حاضرند ازحقوق بشر دفاع کنند و گاه یک انسانی به دلیل سیاسی مورد توجه آنها قرار می گیرد،‌اما صد دانش آموز ما در بمباران شهید میشوند و آنها دم بر نمی آورند. و اینجاست که می بینیم اسلام چقدر برای انسانهای بی پناه معاصر ضروری است و بشریت تا چه حدبه موعظه و اخلاق اسلامی نیاز دارد.))