تزئین کلیسا با 40000 جنازه

کلیسایی که با استخوان لگن و جمجمه تزیین شده و چلچراغی از اسکلت بدن انسان در آن خودنمایی می کند. استودان سدلک همان کلیسایی است که با 40 هزار استخوان تزیین شده است. کلیسای مشهور به کلیسای استخوان در جمهوری چک که می توان بوی مرگ را از آن استشمام کرد.

 

همه چیز به سال 1275 میلادی باز می گردد؛ زمانی که یک راهب اهل سدلک، شهری در 80 کیلومتری شرق پراگ، به بیت المقدس سفر کرد و کمی از خاک محل تصلیب عیسی مسیح را همراه خود آورد و پس از بازگشت به چک، آن را در گورستان حوالی کلیسا پاشید. خاک سرزمین مقدس در گورستان کلیسا پاشیده شد و این خبر به سرعت بین مردم پخش شد. زمانی طول نکشید که این گورستان به محبوب ترین گورستان اروپای مرکزی بدل گشت و همه تلاش می کردند مردگان خود را در آن به خاک بسپارند.

آن کلیسا در بوهم واقع شده است که سرزمینی تاریخی در اروپای مرکزی است که امروزه در بخش غربی جمهوری چک قرار دارد.

آن سنت حتی تا قرن 14 رواج یافت، یعنی زمانی که طاعون در اروپا جان می گرفت. حدود 30 هزار نفر از جان باختگان طاعون اروپای مرکزی در این گورستان دفن شدند. جنگ های هوسی ها مجموعه جنگ های صلیبی کلیسای کاتولیک روم علیه اصلاح طلبان بوهمیایی بین سال های 1419 تا 1434 میلادی نیز تلفات زیادی را در سدلک و شهر مجاور کوتنا هورا به بار آورد. حملات صورت گرفته در طول این جنگ ها حدود 10 هزار نفر کشته به جای گذاشت که همه ی آن ها در گورستان سدلک دفن شدند.

بسیاری از استخوان های گورستان در قرن 15 میلادی نبش قبر شدند تا جا برای ساخت کلیسای گوتیک باز شود. آن استخوان ها بر روی هم انباشته شده و در اهرامی در استودان جایگاه نگهداری استخوان نگهداری شدند. آن استخوان ها تا سال 1870 میلادی به همان شکل دست نخورده باقی ماندند. در آن سال، از یک منبت کار محلی ساخته شد تا از خروارها استخوان ها کلیسا، یک اثر زیبا خلق کند.

از جام های ساخته شده با استخوان لگن و ران گرفته تا یک تاج خانوادگی بزرگ که برای گرامی داشت شوارزنبرگ ساخته شده است. شوارزنبرگ همان اشراف زاده ای بود که آن منبت کار را در قرن 19 میلادی استخدام کرد.

اما شاهکار کلیسا را باید در سقف آن دید. چلچراغی بسیار بزرگ از جنس استخوان های انسان. در ساخت این چلچراغ تلاش شده که حداقل یک بار از تمام استخوان های بدن انسان استفاده شود. همچنین در انتهای هر یک از هفت شاخه ی آن یک جمجمه سالم قرار دارد که به جهت بیرون خیره شده اند، گویی تا ابد دهر دیده بان و نگهبان این کلیسا هستند.