پس لرزه های مردمی ایران

سالهاست منتقدین واقعی که دوستدارانِ حقیقی این سرزمین هستند و در لفت و لیس ها دست ندارند فریاد می زنند مراقب باشید، این مردم را ناامید نکنید، این مردمی که با تمام مصیبت ها صبوری میکنند، ارزشمندتر از هر نیروگاه هسته ای و موشک قاره پیمایی هستند، مراقب زخم ها و اندوه هایشان باشید…
اما متهم می شوند به جیره خوار بودن، به همنوایی با دشمن، به سیاه نمایی…

اتفاقی که دو روز پیش در مشهد رخ داد، عریان شدن یک درد کهنه است. رسیدن کارد به استخوان. گمان نکنید در شهرهای دیگر مردم شاد و خُرم و خندان هستند. نه نیستند و ما نگران آن روز هستیم که نشود سیل را با بیل مهار کرد…

می شود همه این معترضان را بازداشت و محکوم کرد و در رسانه ها گفت از خارج دستور گرفته اند، میشود اصلا همه چیز را تکذیب کرد و گفت یک نفر ریش تراش دزدیده بود و اینها داشتند تعقیبش میکردند و شهر در امن و امان است.

می شود گفت مخالفان دولت روحانی هستند، هواداران جریان انحرافی و احمدی نژاد یا دوست داران حکومت پهلوی و … اما آنها که این حرف ها را می زنند دوست نیستند. اگر هم باشند دوست نادان هستند که از صد دشمن دانا خطرناک ترند!

خلق این همه مشکل و نارضایتی کار دولت روحانی نیست. اینکه بعضی خیال می کنند اگر روحانی نبود و مثلا میرسلیم رئیس جمهور بود الان هر صبح دولت یک شانه تخم مرغ می گذاشت جلوی در خانه مان و شب، یارانه سه برابری را می آورد می داد و ما را می بوسید و شب بخیر می گفت هم خیالبافی است!

.

.

حل مشکلات کشور به عزمی فراتر از دولت نیاز دارد. رادیکال کردن فضا و تنش خیابانی هم به سود هیچکس نیست.

دولت و حاکمیت به جای انکار و برخورد قهرآمیز، باید این اتفاقات را به عنوان پیش لرزه بررسی کنند و به فکر چاره باشند. ماییم و این کشور که آرامش و امنیت اش به جان مان بسته است. مردم در عمل نشان داده اند که عاشق این کشورند. نه با شعار و وعده!

 مردم ناراضی حاضر در خیابان یا کِز کرده کُنج خانه، پلاستیکی و عروسکی نیستند، واقعی هستند و خوشی زیر دل شان نزده. درد دارند، مشکل دارند، فریاد رس می خواهند.

http://20ist.com/%D9%BE%D8%B3-%D9%84%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/