روزگار تلخ ما

تو چرا غمگینی سینه من پر شده از خورده غمهای مردمان بزرگی که نمیدانم  چرا در کوتاهی افکار دیگران خورد و حقیر شناخته میشوند  نمیدانم چرا ناپدرانی امده اند و نقش پدر را بازی میکنن .در حالی که خود پدرانشان را نشناخته اند  روزگار تلخ ما از کودکی با ما بوده است از شیر خشک شده مادر گرفته تا قلبهای چاک چاک شده جوانان از هرز رفتن شهوت هایشان  تا له شدن اندیشه و افکارشان  و از زباله شدن علمشان تا شکسته شدن قلمشان .وای  چه روزگاری شده شاید دیگه نوشتن جمله  بلند ترین فریاد سکوت است بر پشت ماشین  بی خردانه باشد .در این زمانه که باید فریاد کشید بر حنجره تمامی ما تار  تنیده شده  تاری از جنس ترس  .این است روزگار تلخ ما