تو صفر خوب من ...

تو بهترین رقم 
میان این شماره های بیکران 
تـــو صفر خـــوب ِ مـــن ! 
که کم کسی ظرافت تو دید 
و واژه های شوق  
از زبان تو شنیده است .  

چرا که در میان نسل ها و قرنها 
اگر به پای برگه ای تو را معلمی نوشت ، 
و یا حساب دفتر و خزانه ای به تو رسید ، 
جوانه غمی دمید ، 
سرور از دلی پرید ، 
ترکه ای به دست های کودکی نشست 
و چشم های بی امید تاجری به پشت میله ها روانه گشت . 

تـــو صفر خـــوب مـــن ! 
در این زمان که بین زندگان 
چو قبر مردگان 
هماره مرز بندی است 
و بین روح مردم جهان 
خطوط درهم و ستبر دسته بندی است 
و فکرهای سرد و خام 
در این مغازه های لوکس 
نهان میان بسته بندی است ، 
مرا رها کن از عدد 
اگر چه رو به رو نشستن ات خوش است ، 
پَسَم نشین ! 
به یک ممیزی که می دهی ، 
به یک تفاوتی که می شوی ! 

تو بهترین رقم برای من ! 
که هر کسی به هر طریقه ای بخواندَت 
و یا اگر ضریب صد رَقم جفا شوی  
به رغم جورهای بی شمار  
همان محبتی ، که بوده ای ! 
تو صفر ِ خاضع و فروتنی 
که هستی همه شماره ها 
ز خدمت و خلوص توست  
ولی فسوس
در این جهان پر زخواب ما 
که در شبش ستاره ای نرست 
برای این سوال های بی جواب ما 
میان واژه های خسته و خراب  
ز یاد رفته ای ! 
به باد رفته ای ! 

تـــو صفر خـــوب مـــن ! 
اگر چه چشم صاحبان زر 
حافظان زور 
تو را چو هیچ بنگرد 
به نیستی بیافکند ، 
ولی تمام هستی زمانه ای 
( تو بحر بیکرانه ای ) 
تو شور و مستی نظام عالمی 
اگر چه با دل " تهی " ز ننگ ها و انگ ها ، 
به چشم ِ رنگی ِ جهان نیامدی ، 
ولی به هر دمی که در کنار من نشسته ای ، 
نگاه عاشقانه ات به زندگی ، 
مرا در این جهان دَه دَهی  
به اوج برده است . 

تو هیچ پر ز هستی ام ، 
نوازشی میان لحظه های مستی ام ، 
مرا صفِّ طویل ِ این رقوم مرده 
پر غرور ، 
پر از رقابت و شرور می کند  
خوشا دمی که پشت اولین عدد پناه می بری 
و در پناه سنگرش ، 
ز هَجمۀ تجمّل زمانه  
مانده ای بری 

گذار تا به طعنه گویدت که  
" صفرهای پشت هر عدد ندارد ارزشی "
هم او که بر ندای قلب او  
نمانده لرزشی  
هم او که دم به دم ز راه مهر و عاطفه 
نموده لغزشی . 

مــرا رهـا کـن از خــودم 
تـــو صفر خـــوب مـــن 
همیشه ماندنی !