ما آدم های مجازی

ما آدم های مجازی فکر می کنیم خیلی سرمان می شود.

 از دوستی های مجازی لذت می بریم.

ما آدم های مجازی، خنده هایمان هم مجازی شده است. مجازی متولد می شویم و با یک block  یا remove می میریم.

ما آدم های مجازی، مجازی اعتراض می کنیم و به شکل مضحکی احساس شجاعت بهمان دست می دهد.

ما آدم های مجازی، مجازی عاشق می شویم و مجازی فارغ!

ما آدم های مجازی، حتی مجازی سر دلمان کلاه می گذاریم. می دانید خیلی هم زیاد! مجازی به عزیزترینمان خیانت می کنیم آنهم با بوسه های مجازی!

الکی می خندیم، الکی اخم می کنیم، الکی گریه می کنیم و حتی سر خودمان هم کلاه می گذاریم.

ما آدم های مجازی، وقتی در پوسته مجازی امان فرو می رویم سقوط می کنیم در دره تاریکی که در آن هیچ روحی از اندکی معاف نیست. همه در این تاریکی سهمی دارند، برخی کم و بعضی زیاد.

ما آدم های مجازی کاملا مجازی گند زده ایم به زندگیمان!

ما با یک like   در امور خیریه شرکت می کنیم و با نوشتن یک dislike  بدترین کشتار را در دورترین نقطه جهان محکوم می کنیم.

ما آدم های مجازی، دنبال خدا در نت می گردیم و با دیدن یک لایک به او ایمان می آوریم و با نبودن همان لایک از او نا امید می شویم.

ما آدم های مجازی، ساعت ها زل می زنیم به یک قاب 10 اینچ و در آن به تماشای جهان می نشینیم.

و خلاصه اینکه ما آدم های مجازی خیلی موقع ها یادمان می رود که هیچ هیچ هیچ ایم!!!

http://dodeh.blogfa.com/post-174.aspx