نیستم نا راضی( تقدیم به تمام پدران )

    ای پدر

پینه دستانت

 

گوید از سختی خاک

 

پی یک لقمه نان

 

 میروی تا شود وقت اذان

 

همه دارایی

 

تو سینه محمل گندم زاری

 

که پر از رنگ طلاست

 

در همین نزدیکی

 

آشنایی دارم

 

شب چراغی

 

همه شب زمزمه تاریکی

 

روستایی که

 

از آن یاد گرفتیم

 

سبکبالی را

 

خانه ای قالی پوش

 

که ازآن می آید

 

آب باران ،گهی

 

به مهمانی ما

 

ای پدر

 

نیست رنگ ، برآن کهنه حصیر

 

سرزمینش سبزاست

 

آسمانش آبی

 

برکه هایش غزل آواز دوصد مرغابی

 

کودکانی که به شوق خورشید

 

باحظور نفس گرم خروس

 

صبح را می بوسند

 

تو بدان ،

 

توبدان سادگی صورتم ازچشمه پیشانی توست

 

که بگوید

 

که او کارگر است

 

نیستم ناراضی

 

نیستم ناراضی

 

شب دلتنگی من

 

شب تنهایی توست

 

همچنان آینه و نورو شمیم

 

تا ابد می ماند

 

تو همان مسافر راه دراز آشنایی بودی

 

من همان کودک ولگرد سحر

 

هر دو بر بودن خود مشکوکیم

 

شعله از نای سحر بیدار است

 

وبه من میگوید 

 

شب دلتنگی تو

 

روز مرگ شاپرکهای دل خورشید است

 

ستارگان شب ،خاموشند

 

با دلی پر تپش

 

در کنج قفس زندانی

 

شب دلتنگی من

 

شب تنهایی تو ،

 

عادت دیرینه ؛

 

طلوع یک خورشید است

 

شب تنهایی من شب دلتنگی من

 

میل به رفتن دارد

 

شب سرد اشک تنهایی دل

 

میل به گفتن دارد

 

بغض تنهایی تو

 

همچنان قطره اشک گونه ات را پیمود

 

بغض دلتنگی من غروب یک خورشید است

 

یا به تنهایی دل یک معشوقه

 

شب دلتنگی من

 

شب تنهایی تو

 

همچنان آینه و نور وشمیم

 

تا ابد میماند.

تقدیم به پدرم وتمام پدرا نی که کشاورزند