« ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود »
درد فراق و دوری اش تا در فلانم می رود !
می گفت مردی :«جاکشم ،از جاکشی هم سرخوشم !
زیراکه یار مهوشم ،با دوستانم می رود»!!
قزوینی ِرندو کلان ،می گفت :«آی مردم امان !
تیغ گرانی این زمان ، دارد به «کانم » می رود »!!
مرد دکانداری به ما ، می گفت :«شاگردم چرا
بادوستان ِ ناقلا ، پشت دکانم می رود »؟!!
من پیر مردی مردمی ،غرقیده ! در سردرگمی !
دارد برای خانمی ، از کف عنانم می رود !
دزدی که برده خانه ام ، آتش زده کاشانه ام
با «کارت» و با«یارانه» ام ،با آن ژیانم می رود !
زیبایی اش دیوانه وار ،او می رود من بی قرار
چون می شود «لگزوز»سوار ،انگار جانم می رود !
ای نازنین فورا بیا ،«تاکسی» نشد با «ون » بیا !
با یک خر ِتوسن بیا ،عمر جوانم می رود !
«سعدی »مکن با«اکبری »، هرروز حال و تک پری !
چون می روی بادلبری ، تاب و توانم می رود !!