چرا دانه های تسبیح 101 عدد است ؟

آنچه اکنون مرسوم است، تسبیحی است که سه ردیف ۳۳ دانه‌‌ای در آن وجود داشته و یک سر تسبیح و دو حد فاصل نیز در آن وجود دارد.

به گزارش شفقنا، آنچه از روایات استفاده می‌شود این است که در زمان ائمه(ع) تسبیح 34 دانه و 33 دانه وجود داشته است.
 
1. «وَ رَوَی عُبَیدُ اللَّهِ بنُ عَلِیٍّ الحَلَبِیُّ عَن أَبِی الحَسَنِ مُوسَی بنِ جَعفَرٍ ع قَالَ لَا یَخلُو المُؤمِنُ مِن خَمسَةٍ مِسوَاکٍ وَ مُشطٍ وَ سَجَّادَةٍ وَ مِسبَحَةٍ فِیهَا أَربَعٌ وَ ثَلَاثُونَ حَبَّةً وَ خَاتَمِ عَقِیقٍ»؛[1] امام موسی بن جعفر(ع) فرمود: مؤمن از پنج چیز بی‌نیاز نیست؛ مسواک، شانه، سجاده، تسبیح 34 دانه و انگشتر عقیق.
 
2. «قَالَ أَبُو الحَسَنِ مُوسَی (ع) لَا تَستَغنِی شِیعَتُنَا عَن أَربَعٍ خُمرَةٍ یُصَلِّی عَلَیهَا وَ خَاتَمٍ یَتَخَتَّمُ بِهِ وَ سِوَاکٍ یَستَاکُ بِهِ وَ سُبحَةٍ مِن طِینِ قَبرِ أَبِی عَبدِ اللَّهِ الحُسَینِ ع فِیهَا ثَلَاثٌ وَ ثَلَاثُونَ حَبَّةً مَتَی قَلَبَهَا ذَاکِراً لِلَّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَبَّةٍ أَربَعِینَ حَسَنَةً وَ إِذَا قَلَبَهَا سَاهِیاً یَعبَثُ بِهَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عِشرِینَ حَسَنَة»؛[2]
 
امام کاظم (ع) فرموده است: شیعیان ما از چهار چیز بی‌‏نیاز نیستند، حصیری که بر آن نماز بگزارند و انگشتری که در دست کنند و مسواکی که با آن مسواک کنند و تسبیح از تربت سید الشهداء(ع) که دارای 33 دانه باشد، هرگاه با آن ذکر بگویند خداوند برایشان در قبال هر دانه آن چهار حسنه می‌‏نویسد و هر گاه بدون این‌که ذکر بگویند، با آن تسبیح بازی کنند، خداوند برای آنان 20 حسنه می‌نویسد.
 
این دو روایت با هم منافاتی ندارند؛ و اگر جایی 34 دانه گفته شده به این جهت بوده که مهره بزرگ رشته تسبیح را که بالای همه مهره‌ها است، ‌به حساب آورده‌اند و آنجایی که 33 دانه ذکر شده، این مهره به حساب نیامده است؛ محمدتقی مجلسی(پدر علامه مجلسی) در این‌باره می‌نویسد: «سی و سه دانه اصل و یکی بر فوق همه و این تسبیح مولاة و واجب الاطاعة و المحبة ما فاطمه زهرا (صلوات اللَّه علیها) است؛ چون حمزه شهید شد آن‌حضرت از خاک قبر حمزه این تسبیح را ساختند و بعد از هر نمازی به آن تسبیح می‏کردند».[3]
 
آنچه اکنون مرسوم است، تسبیحی است که سه ردیف 33 دانه‌‌ای در آن وجود داشته و یک سر تسبیح و دو حد فاصل نیز در آن وجود دارد.
 
[1]. شیخ مفید، محمد بن محمد، کتاب المزار(مناسک المزار)، محقق و مصحح: ابطحی، محمد باقر، ص 152، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413 ق.‏
 
[2]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، ‏تهذیب الأحکام، محقق و مصحح: موسوی خرسان، حسن، ج 6، ص 75، دار الکتب الإسلامیة، تهران‏، چاپ چهارم، 1407 ق‏.
 
[3]. مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی مشهور به شرح فقیه،ج 3، ص 443، مؤسسه اسماعیلیان، قم، چاپ یوم، 1414ق.