خط پایان

خبر ندارید که چه معصومانه این سالها راطی کردم

در هوای سایت هر شب در پیاله خیال، می، کردم

نمیدانی که چه حرفها شنیده و تهمتها به جان خریدم

در سفرومهمانی، با استرس حال وهوای قلمی کردم

همه را دوست داشتم اما درلباس دوست، خنجر زدند

خانواده، دوست و عشق همه را فدای کرمی کردم

صبر را فهمیدم ، خیانت را چشیدم ، رفاقت را دیدم

حالا که رسیدم به هجای آخر ، هوای مرهمی کردم

بوی باران میدهد لحظه ی ناب ِ تلخ ِ خداحافظی

واژه های خیس و دردناکم را تقدیم تمامی کردم

هرچند زود بود که از دوستان مهربان وداع کنم

تمنای حلالیت و آرزوی سلامیتان راپیامی کردم