دخترم بهار

بهارم دخترم از خواب برخیز

شکرخندی بزن شوری برانگیز

گل اقبال من ای غنچه ناز

بهار آمد تو هم با او بیامیز

بهارم دخترم آغوش واکن

که از هر گوشه گل آغوش واکرد

زمستان ملال انگیز بگذشت

بهاران خنده بر لب آشنا کرد

بهارم دخترم صحرا هیاهوست

چمن زیر پر و بال پرستوست

کبود آسمان همرنگ دریاست

کبود چشم تو زیباتر از اوست

بهارم دخترم نوروز آمد

تبسم بر رخ مردم کند گل

تماشا کن تبسم های او را

تبسم کن که خود را گم کند گل

بهارم دخترم دست طبیعت

اگر از ابرها گوهر ببارد

وگر از هر گلش جوشد بهاری

بهاری از تو زیباتر نیارد

بهارم دخترم چون خنده صبح

امیدی میدمد در خنده تو

به چشم خویشتن می بینم از دور

بهار دلکش آینده تو