عشق = دروغ

نمي دونم از كجا شروع كنم قصه ي تلخ سادگيمو......

نمي دونم چرا قسمت مي كنم روزاي خوب زندگيمو.....

چرا تو اول قصه همه دوستم مي دارن .....

وسط قصه كه مي رسه سر به سرم مي زارن....

تا مي خواد قصه تموم شه همه تنهام مي زارن.....

مي تونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم....

مي تونم مثل همه يه عشق بادي بسازم تا با يه نيش زبون بتركه خراب بشه....

تا بيان جمعش كنن حباب دل سراب شه.....

مي تونم بازي كنم با عشق و احساس كسي ....

مي تونم درست كنم ترس دل و دلواپسي...

مي تونم دروغ بگم تا خودمو شيرين كنم .....

مي تونم پشت دلا قايم بشم كمين كنم ...

ولي با اين همه حرفا باز منم مثل اونا دروغگو مي شم هميشه ورد زبونام......

يه نفر پيدا بشه به من بگه چي كار كنم ...

با چه تيري اوني كه دوسش دارم شكار كنم ...

بايد از چي بفهمم چه كسي دوستم داره ...

توي دنيا اصلا عشق واقعي وجود داره ...؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!