دعوای ترک وفارس !!

یکی از مشکلات اساسی بعضی از ترک زبان ها اینه که فارسی حرف زدنشون نسبتا فاجعه هست!و چون اکثرشون نمیتونن به خوبی فارسی حرف بزنن، ناخواسته رو ترک بودنشون تعصب خاصی پیدا میکنن و میشن پان ترکیست! و با هر ترک زبانی که فارسی حرف بزنه مخالف میشن و بهش ایراد میگیرن که : تو اصالتتو گذاشتی کنار و شدی خود باخته! چرا زبان زیبای مادریتو منکر شدی! یاشاسین آذربایجان!!!( زنده باد آذربایجان!)  و .....حالا بیا قانع کن که باباجون! زبان ملی ما فارسیه. در کنار زبان مادری! باید زبان ملی رو هم بلد بود. چطور که برای یاد گیری زبان های خارجی ارزش قائلیم باید زبان ملیمونو هم بلد باشیم و بتونیم درست حرف بزنیم و ........ اما خوب همین اقناع انرژی و توان و تحمل مضاعفی میخواد! و در مرحله  بعدی؛ مسئله از زبان و لهجه فراتر میره و بحث قومیت پیش میاد! اختلافات قومیتی پررنگ تر میشن! و .....

از طرف دیگه دشمن هم خوب فهمیده که همین مسئله ی قومیت فرصت خوبیه که بین مردم اختلاف بندازه و بدبختانه بعضی مسئولین هم نادانسته به این مشکل قومیتی دامن زدن! مثلا تو تابستون سال 85 که توسط یک روزنامه دولتی!!! به ترک ها توهین شد، و واقعا غائله ای تو تبریز و ارومیه و سایر شهرستان ها( حتی شهر ما) راه افتاد؛ مسئولین بسیار ناشیانه و تعصبی برخود کردن که احساسات اکثر آذری زبان ها جریحه دار شد. البته من سعی میکنم هیچ وقت  تعصبی برخود نکنم. اما انصافا تو اون قضیه خیلی بد برخورد شد و همین ضعف سوژه ای شد برای دشمنان. خودم سی دی شو دیدم که آذری های اونور آب که همیشه دنبال الحاق آذربایجان ایران به خودشونن!( نیست که خودشون قبلا مال ایران نبودن!!) کلی از این برنامه ها استقبال کرده بودن و شعار میدادن و جوون ها رو تحریک میکردن که: اصالتتونو حفظ بکنید!!! و علیه دولت بشورید! و به ما بپیوندید! و ملت هم جو گیر شده بودن و میگفتن! تبریز! باکی! آنکارا ! فاسلار هارا بیز هارا؟ هارای هارای من تورکم!( البته این آذربایجانیای اونور آبی رقمی نیستن و در اصل حرفای عوامل پشت پرده رو بلغور میکردن!) تو ایران معمولا این مسئله قومیت همیشه به صورت یه تهدید هست! و کمتر کسی به فکر تبدیل این تهدید به فرصت هست و بدبختانه گاهی اوقات  فرصت ها رو هم، به تهدید تبدیل میکنن. نمیدونم برنامه طنز چهار خونه رو میدید یا نه؟ من فقط یه بار به مدت 5 دقیقه نگاه کردم و بعد بی خیالش شدم. دلیلش هم این بود که دیدم شخصیتی به اسم "شنبه" ( با بازی آقای جواد رضویان) تو اون نمایش بود که نقش یک افغانی رو بازی میکرد. این شخصیت از طرز نشستن تا حرف زدن و ........ نمادی از یک افغانی در بدر بود و .... برنامه ای بود که باعث شدن نهایتا سفیر افغانستان تو ایران شاکی بشه و اعلام کنه که این شخصیت توهینی هست یه میلیون ها افغانی(بهتر از من میدونید که  الان تو افغانستان و عراق علی رغم حضور فیزیکی اشغالگران و تلاششون جهت بدست گرفتن قدرت، حرف اصلی رو ایران میزنه، اما عوضش ما با این دست کارا اون فرصت ها رو هم از بین میبریم یا حداقل بین ملت ها فاصله میندازیم.)

واقعا برای عوامل اون برنامه و مسئولین پخش متاسف شدم که با تحقیر ملتی میخواستن مخاطبین رو بخندونن!  عطف به" لا یسخر قوم من قوم" ایه 11 سوره ی حجرات.شاید همچین برنامه های مثلا طنزی! یه جورایی ترویج ماکیاولیسم طنازی بشه! ( اصطلاح خودمه! به کسی هم نیدمش!) تازه این مسئله قومیت تو کشورمون از قومیتی بودن فراتر رفته و شهری شده! قبلا ترک و کرد و لر و بلوچ و عرب سوژه بودن. الان مردم هر شهری یه اسمی دارن! اصفهان! قزوین!! رشت!!! و ..... تا کی این مسائل تفرقه برانگیز جریان خواهند داشت! الله اعلم!

یادمه چند سال پیش داشتم رمان بسیار  مشهور  "برباد رفته" رو میخوندم. تو اون کتاب؛ نویسنده ( خانم مارگریت میچل) برای لهجه اعتبار خاصی قائل بود. هرموقع میخواست از "رت باتلر" شخصیت محبوب داستان، حرفی بزنه میگفت: "رت با لهجه ی غلیظ بوستونی گفت:...."  این از این؛ حالا داشته باشید فرهنگ ما رو که داشتن لهجه چقدر منفی و زشت جا افتاده! کافیه یه ترک فلک زده! چند سیسی! لهجه داشته باشه و فارسی رو روان ادا نکنه! بعضی از اطرافیان غیر ترک بعد از صرف خنده! و گیر دادن به لهجه! اگه منصف باشن به حرفش گوش میدن! اگر نه هم که خوب! سوژه ی جدیدی پیدا کردن که برا رفقا تعریف کنن و خندشونو کنسل نکنن! {میدونم! میدونم! بعضی ترک ها واقعا سوتی های مفتضحانه و غیر قابل اغماضی میدن! میدونم! اما منظورم اون تیپ افراد نیست. منظورم افرادین که صرفا فارسی رو با لهجه حرف میزنن.}

هرچند عکس این قضیه مطلقا جاری نیست! یعنی مثلا اگه فارس زبانی بخواد باهزار زحمت ترکی حرف بزنه ( که عمممممراً بتونه!) ترک ها چنان خوششون میاد و استقبال میکنن که طرف کیف میکنه! ( به خدا اینا رو دیدم که میگم!) ای وای! یه وقت از حرفای من برداشت بد نکنیدا من وضعیت کلی فرهنگ جامعه رو نسبت به قومیت ها میگم. نه این که بخوام خدای ناکرده تلویحا! دعوای فارس و ترک یا ..... راه بندازم! تو کامنتا هم حواستون باشه باهم دعوا نکنید! من از دعوا میترسم! آفرین ! بچه های خوبی باشین!!!!! با منم دعوا نکنین! هنوز به خاطر آزادی محکومین ناراحتم و  الان مستعد گریه کردنما !

جان کلامم این بود که : برادر من ! خواهر من! فارس و ترک و ترکمن  با هم برادر آمریکای غارتگر ام الفسا آده! ام الفسا آده! دایه دایه وقت جنگ نرمه!!! ( بچه های زمان جنگ حتما این شعر دایه دایه رو شنیدن! اونایی هم که نشنیدن مشکل خودشونه! من شرمنده! نمیتونم براتون بخونمش!) آقا بیاین تاجایی که میتونیم اطرافیانمون رو آگاه کنیم که بهم نخندیم! بلکه با هم بخندیم! البته با هم به افغان ها هم نخندیم! کلا اخلاق و دیدگاهمونو درست کنیم. تا جامعه اصلاح بشه. اصلاح جامعه هم با اصلاح افراد ممکنه. مثلا!  آقایون وقتی میخوان تیم مورد علاقه شونو تو فوتبال تشویق کنن، نگن: یک، دو ، سه ، چهار، پنج، شیش! شیش تاییا! شیش تاییآ! حالا حالا شیش تاییا! ........... زشته! فکر نکنید چون استقلالیم اینو گفتم! اتفاقا من قبلا پرسپولیسی بودم اما الان طرفدار خودمم!! چون خودم در حد بندس لیگا هستم! (البته که این تیکه رو توهم زدم!!) باور کنید تو فوتبال خیلی بی اخلاقی میکنن! هم طرفدارا هم بازیکنا (تو نوشته ام، ربط فوتبال به قومیت اینه که تو هر دو زمینه بی اخلاقی هست و نیاز به اصلاح داره! دیگه بهم نگید ربط و بی ربط رو به هم بافتی!)