نور را پيموديم ، دشت طلا را در نوشتيم. افسانه را چيديم ، و پلاسيده فكنديم. كنار شنزار ، آفتابي سايه وار ، ما را نواخت. درنگي كرديم. بر لب رود پهناور رمز روياها را سر بريديم . ابري رسيد ، و ما ديده فرو بستيم. ظلمت شكافت ، زهره را ديديم ، و به ستيغ بر آمديم. آذرخشي فرود آمد ،...

غمي غمناك شب سردي است ، و من افسرده. راه دوري است ، و پايي خسته. تيرگي هست و چراغي مرده. مي كنم ، تنها، از جاده عبور: دور ماندند ز من آدم ها. سايه اي از سر ديوار گذشت ، غمي افزود مرا بر غم ها. فكر تاريكي و اين ويراني بي خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز كند پن...

گذر عمر نمی دانم؛ این عمر تو دانی به چه سانی طی شد؟ پوچ و بس تند چنان باد دمان ! همه تقصیر من است ... اینکه خود می دانم که نکردم فکری که تامل ننمودم روزی ساعتی یا آنکه چه سان می گذرد عمر گران کودکی رفت به بازی به فراغت به نشاط فارغ از نیک وبد و مرگ و حیات ه...

سلام به همه دوستانی که از صفحه من دیدن می کنند. بنده حقیر(کوچیک شما) در نظر دارم که اشعار سهراب سپهری رو برای بازدید برای همتون بزارم تا شما هم استفاده کنید . اما برای این کار احتیاج به نظر و امتیاز شما دارم . پس لطفا بعد از بازدید حتما نظر خودتون رو برام بزارید (چه خوب چه بد)و امتیاز بدهید ....

شب هم آهنگی لب‌ها می لرزند. شب می تپد. جنگل نفس می کشد. پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده. انگشتان شبانه ات را می فشارم ، و باد شقایق دور دست را پرپر می کند. به سقف جنگل می نگری: &nb...

نزدیک آی بام را برافکن ، و بتاب ، که خرمن تیرگی اینجاست. بشتاب ...