آن دم كه با تو ام

ای آنکه زنده از نفس توست جان من/
آن دم که با تو‌ام، همه عالم ازان من/

آن دم که با توام، پُِرم از شعر و از شراب/
می‌ریزد آبشار غزل از زبان من/

آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها/
سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من/

بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم/
زان روشنی که کاشتی ای باغبان من!/

با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است؟/
خود خوانده‌ای به گوش من این، مهربان من