حضورت

حس می کنم حریر حضورت را در لحظه های سختی تنهایی/

بوی تو در فضاى زمان جارى ست مانند عطر پونه ى صحرایی/

در برف زارِ سردِ دلم کرده ست اى نرگس بهارى من سبزت/

تقدیر ، این مقدّر بى برگشت، تقدیر، این سفیر اهورایى/

می گوید از یکی شدنم با تو احساسم ، این لطافت سحرانگیز،/

 حسّم به من دروغ نمی گوید درپیشگاه اقدس شیدایى/

بوی تو را شنیده ام از باران، بارانِ چشم هاىِ غزلْ کاران/

در آبسال سبز غزل کاری با رمزِ صبح شرجى ِرؤیایی/

آتش زدى به ظلمت ایمانم ، برداربستِ طاقت ِ بنیانم/

با چشم و روى ِ روشن ِ خورشیدى ، با گیسوى طنابى یلدایى/

عاشق که مى شدم نهراسیدم از فتنه هاى واهى بدنامى/

از آن که گفته اند که مى ارزد ، عاشق شدن به فتنه ى رسوایى/