درباره من

آسمون سنگینه رو دوش زمین

چین رو پیشونی کوهُ ببین

دل به این روزای آفتابی نده

شب بی ماه پراندوهُ ببین



شب پر از جنازه ی ستاره هاس

با یه حس جعلی تغزلی

مثل یه غلاف شمشیره که روش

کشیدن نقش و نگار گل گلی



دامنش سیاهه از دوده ی آه

آهی که از ته قلب عاشقاس

حتی ماهُ به اسارت می بره

تا به چشم نیاد چه قد دلش سیاس



ماه اگه تو آسمون پا می ذاره

علتش چاقوی پشت سرشه

اون می خواد فرار کنه ، نمی دونه

این جا قبر اول و آخرشه ...  

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۱/۰۸ ساعت 22:06

کاربران آنلاین (0)