کلمات قصار232،233

امام فرمودند :

حکمت 232 :

كسى كه با دست كوتاه ببخشد با دست‏ بلند به او بخشيده مى‏شود.

شريف رضى ميگويد:معنى سخن اين است كه:آنچه انسان از اموال‏ خود در راه خير و نيكى انفاق مى‏كند هر چند كم باشد،خداوند جزا و پاداش اورا بسيار ميدهد.و منظور از«دو دست‏»در اينجا دو نعمت است.كه امام عليه السلام‏بين نعمت پروردگار و نعمت از ناحيه انسان را با كوتاهى و بلندى فرق گذاشته.

نعمت و بخشش از ناحيه بنده را كوتاه و آنكه از ناحيه خداوند است‏ بلند قرارداده و اين بدان جهت است كه نعمت‏ خدا هميشگى و چند برابر نعمت مخلوق است‏ چرا كه نعمت ‏خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است،بنابر اين تمام نعمتها به‏ نعمتهاى خدا باز مى‏گردد و از آن سر چشمه مى‏گيرد.

حکمت 233 :

امام عليه السلام به فرزندش حسن چنين فرمود:كسى را بمبارزه‏  دعوت مكن،و اگر تو را به مبارزه بطلبند اجابت كن چرا كه دعوت كننده‏ به مبارزه باغى و ستمكار است،و باغى و ستمكار در هر حال مغلوب است

 

التماس دعا

یا علی

فرستنده مطلب : رز زیبا