محکم بشین دلم ...

پست ثابت

منتظرحضور فعال شما و خاطره هاتون هستم.

.
گل گلدون من شکسته در باد

تو بیا تا دلم نکرده فریاد

گل شب بو دیگه شب بو نمیده

کی گل شب بو را از شاخه چیده

گوشه آسمون پر رنگین کمون

من مثل تاریکی، تو مثل مهتاب

اگه باد از سر زلف تو نگذره

من می رم گم می شم تو جنگل خواب

گل گلدون من ماه ایوون من

از تو تنها شدم چو ماهی از آب

گل هر آرزو، رفته از رنگ و بو

من شدم رودخونه دلم یه مرداب

آسمون آبی می شه

امّا گل خورشید

رو شاخه های بید

دلش می گیره

درّه مهتابی می شه

امّا گل مهتاب

از برکه های آب

بالا نمیره

تو که دست تکون میدی

به ستاره جون میدی

می شکفه گل از گل باغ

وقتی چشمات هم میاد

دو ستاره کم میاد

می سوزه شقایق از داغ

گل گلدون من ماه ایوون من

از تو تنها شدم چو ماهی از آب

گل هر آرزو، رفته از رنگ و بو

من شدم رودخونهدلم یه مرداب

ما ز فردا نگرانیم، که فردا چه کنیم

زیر این بار گرانیم، که جان را چه کنیم

تو ز من ثانیه هایی، که نه از آن من است میخواهی

آتشی را که، نه در جان من است میخواهی

روزگار ، روز مرا پیش فروشی کرده 

دل بیدار مرا پیرِ خموشی کرده ...

هیچ در دست ندارم که به تو عرضه کنم

چه کنم نیست هوایی که دلی تازه کنم

قصد من نیت آزار نبود

جنس من در خور بازار نبود

جنسم از خاک و دلم خاکی تر

روح من از تو ز من شاکی تر

جنسم از رنگ طلا بود و نه از جنس طلا

دل گرفتار بلا بود و سزاوار بلا

تو نگات یه حسیه دلم غم میگیره

تو چشام نگاه می کنی و دل میمیره

عشق تو نفسه مثه یه عادته

دل من برای عشق تو بی طاقته

جز عشق تو تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره، کاری با دنیا نداره

حتی فکر داشتنت واسه من آرامشه

شوق دیدنت عزیزم منو هرجا می کشه

من تو رو تا ته دنیا عاشقونه دوست دارم

تو رو انگارخودمی بی بهونه دوست دارم

جز عشق تو تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره،

کاری با دنیا نداره ...

داری میری حواست نیست که قلبم توی اتیشه

چرا هر چیزی که خوبه اونقدر راحت تموم میشه

داری میری حواست نیست چقدر تاریکه این خونه

در و میبندی و میری چیزی یادت نمیمونه

دم رفتن نگاهم کن نگو که بر نمیگردم

به من که حتی یه لحظه فراموشت نمیکردم

دارم تنها میشم با این غروری که ترک خورده

با این قلبی که دور از تو، تویه هر ثانیه مرده

داری میری حواست نیست یکی اینجا می میــره

چرا هر چیزی که خوبه زود، از یاد همه میره

داری میری حواست نیست که قلبم توی اتیشه

چرا هر چیزی که خوبه اونقدر راحت تموم میشه

مرا ببوس، مرا ببوس

برای آخرین بار، تو را خدا نگهدار که می روم به سوی سرنوشت

بهار ما گذشته، گذشته ها گذشته، منم به جستجوی سرنوشت

در میان توفان هم پیمان با قایقران ها

گذشته از جان باید بگذشت از توفان ها

به نیمه شب ها دارم با یارم پیمان ها

که بر فروزم آتش ها در کوهستان ها

شب سیه سفر کنم، ز تیره ره گذر کنم

نگرتو ای گل من، سرشک غم بدامن، برای من میفکن

دختر زیبا امشب بر تو مهمانم، در پیش تو می مانم، تا لب بگذاری بر لب من

دختر زیبا از برق نگاه تو، اشگ بی گناه تو، روشن گردد یک

امشب من

ستاره مرد سپیده دم، به رسم یک اشاره، نهاده دیده برهم،

میان پرنیان غنوده بود.

در آخرین نگاهش نگاه بی گناهش، سرود واپسین سروده بود.

بین که من از این پس دل در راه دیگر دارم.

به راه دیگر شوری دیگر در سر دارم

به صبح روشن باید از آن دل بردارم، که عهد خونین با صبحی

روشن تر دارم... ها

مراببوس

این بوسه وداع

بوی خون می دهد