همشو بخوننین ..

آدمی همیشه دنبال قطعه ای گم شده است،

هیچ آدمی را نمی توان یافت که قطعه خود را جستجو نکند

فقط نوع قطعه هاست که فرق می کند،

یکی به دنبال دوستی است

دیگری در پی عشق.

یکی مراد می جوید و یکی مرید.

یکی همراه می خواهد و دیگری شریک زندگی،

یکی هم قطعه ای اسباب بازی!

به هر حال آدم هرگز بدون قطعه خود یا دست کم

بدون آرزوی یافتن آن نمی تواند زندگی کند

گستره این آرزو به اندازه زندگی آدم است

و آرزوهای آدم هرگز نابود نمی شوند.

دختر کوچکی هر روز پیاده به مدرسه میرفت و برمیگشت، با اینکه آن روز صبح هوا زیاد خوب نبود و آسمان ابری بود، دختر بچه طبق معمول همیشه، پیاده بسوی مدرسه راه افتاد

بعدازظهر که شد، هوا رو به وخامت گذاشت طوفان و رعد و برق شدیدی گرفت

مادر کودک که نگران شده بود مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد یا رعد و برق بلایی بر سر او بیاورد، تصمیم گرفت که با اتومبیلش بدنبال دخترش برود، با شنیدن صدای رعد و دیدن برقی که آسمان را مانند خنجری درید، با عجله سوار ماشینش شد و به طرف مدرسه دخترش حرکت کرد، اواسط راه ناگهان چشمش به دخترش افتاد که مثل همیشه پیاده به طرف منزل در حرکت بود، ولی با هر برقی که در سمان زده میشد، او می ایستاد، به آسمان نگاه میکرد و لبخند میزد و این کار با هر دفعه رعد و برق تکرار میشد. (!)

زمانیکه مادر اتومبیل خود را کنار دخترک رساند، شیشه پنجره را پایین کشید و از او پرسید: چکار میکنی؟ چرا همینطور بین راه می ایستی؟

دخترک پاسخ داد: من سعی میکنم صورتم قشنگ بنظر بیایید، چون خداوند دارد مرتب از من عکس میگیرد!

شب سردی بود، پیرزن بیرون میوه فروشی زل زده بود به مردمی که میوه میخریدن، شاگر میوه فروش تند تند پاکت های میوه را توی ماشین مشتری ها میذاشت و انعام میگرفت پیرزن با خودش فکر میکرد: چی میشد اونم میتونست میوه بخره ببره خونه، رفت نزدیکتر چشمش افتاد به جعبه چوبی بیرون مغازه که میوه های خراب و گندیده داخلش بود، با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببرم خونه

میتونست قسمت های خراب میوه ها رو جدا کنه و بقیه رو بده به بچه هاش هم اسراف نمیشد هم بچه هاش شاد میشدن، برق خوشحالی تو چشماش دوید، دیگه سردش نبود!

پیرزن رفت جلو نشست پای جعبه میوه تا دستش رو برد داخل جعبه شاگرد میوه فروش داد زد: دست نزن ننه، برو دنبال کارت! پیرزن زود بلند شد خجالت کشید چند تا از مشتریها نگاهش کردند، صورتش رو قرص گرفت، دوباره سردش شد! راهش رو کشیدو رفت، چند قدم دور شده بود که خانومی صداش زد، مادر جان... مادر جان

پیرزن ایستاد... برگشت و به زن نگاه کرد! زن مانتویی لبخندی زد و بهش گفت: اینارو برای شما گرفتم! سه تا پلاستیک دستش بود پر از میوه.... موز، پرتغال، انار ... پیرزن گفت: دستت دردنکنه مادر من مستحق نیستم! زن گفت: اما من مستحقم مادر من.... مستحق دعای خیر..... اگه اینارو نگیری دلمو شکستی، جون بچه هات بگیر!

زن منتظر جواب پیرزن نموند میوه ها را داد دست پیرزن و سریع دور شد، پیرزن هنوز ایستاده بود و رفتن زن را نگاه میکرد، قطره اشکی که تو چشمش جمع شده بود غلتید روی صورتش، دوباره گرمش شده بود با صدای لرزانی گفت: پیر شی مادر، پیر شی! الهی خیر ببینی این شبه چله مادر

لطفا ننننظظظظرررربدین!!!!