سحر

چه شبها نا سحر با ماه کردم

که خود در اندرون گمراه کردم

زدم خودرا به هربی راهه راهی

چه همراهان به خود همراه کردم

چه سوداها بسر من پروراندم

درونم را چه جولانگاه کردم

گهی خود را غلام عشق خواندم

گهی خود را امیر و شاه کردم

چرا همچون نمودم خود ندانم

که بر آنم چنان صد آه کردم

چرا عاشق دهد دل . دل ستاند

که من خود بنده درگاه کردم

(گلشن)