نه مرادم نه....

خود تو جان جهانی،

گر نهانی و عیانی،

تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی
تو ندانی

که خود آن نقطه عشقی
تو اسرار نهانی

همه جا تو
نه یک جای ،

نه یک پای،
همه‌ای

با همه‌ای
همهمه‌ای

تو سکوتی
تو خود باغ بهشتی.

تو به خود آمده از فلسفه‌ی چون و چرایی،

به‌ تو سوگند که این راز شنیدی و

نترسیدی و بیدار شدی،
در همه افلاک بزرگی،

نه که جزئی ،
نه چون آب در اندام سبوئی،

خود اوئی،

به‌خود آی

تا بدرخانه‌ی متروک هرکس ننشینی

و به‌ جز روشنی شعشعه‌ی پرتو خود

هیچ نبینی

و گل وصل بچینی.......!